Exit glazen plafond…op naar een nieuwe feministische revolutie?

Een van de meest gelezen artikelen op 1minutemanager is al sinds bijna 1 jaar 'Glazen plafond? Vrouwen, niet zeuren maar doen!' Inmiddels is het onderwerp 'wat is de mentaliteit van de jonge, succesvolle moderne vrouw' niet meer weg te denken uit de kranten en overige media. De Volkskrant spande de afgelopen weken de kroon met twee grote bijdragen over dit onderwerp, waaronder een over vakbondsvrouwen. Zijn de vrouwen klaar met de emancipatie? Is het tijd voor een nieuwe revolutie? Op de fantastische dag dat de eerste Iraanse moslima de ruimte in is geschoten (als astronaut dus) aandacht voor deze nieuwe trend. 1minutemanager heeft er zo zijn eigen ideeën over: wordt het niet eens tijd dat mannen gaan emanciperen?

Uit onderzoek van Christien Brinkgreve, hoogleraar sociale wetenschappen blijkt dat de jonge werkende vrouw van nu veel wil. Nee, ze wil alles. Ze is ongeremd ambitieus, wil een goede baan en een mooi en modern ingericht huis. Ze wil succes en heeft daar veel voor over. Hard werken bijvoorbeeld. Ze wil er ook van genieten en vindt het ook nog eens leuk. Ze geeft veel uit aan persoonlijk verzorging, want uiterlijk is heel belangrijk. Het uiterlijk is ook een middel dat je kan inzetten in het spel met mannen. Een spel waar je als vrouw heel bedreven kunt zijn. Succes of falen, het is de eigen keus en alles is aan jezelf te danken of te wijten. Woorden als achterstelling, glazen plafond, belemmering en tegenwerking komen niet in het vocabulaire van de moderne vrouw voor. Ze herkennen het ook niet als problemen.

Wie denkt dat dit allemaal toch positieve geluiden zijn, heeft het mis. Brinkgreve verwijt de moderne vrouw sociale blindheid: zij voelen zich heel vrij en zelfstandig, maar zien volgens Brinkgreve niet dat hun beleving van zichzelf wordt beinvloed door sociale druk. Over sociale druk gesproken, ook de eisen aan de moderne man worden steeds strenger. Harige types zijn niet in trek en ook de man dient zijn persoonlijke verzorging uiterst serieus te nemen.

Dit weekend vervolgde de Volkskrant met een verhaal over 5 jonge en aantrekkelijke vakbondsvrouwen. In het Volkskrant Magazine worden de vrouwen nogal uitdagend geportretteerd. Laat ik het iets duidelijker zeggen, vijf jaar gelden hadden de dames er zo niet in gestaan. Laat zien wat je hebt is het nieuwe adagium, de inhoud komt later wel. Een grote mond hebben de dames in ieder geval op alle foto's wel, hetgeen direct een grote carrière bij de vakbond doet vermoeden!

1minutemanager staat geheel achter de volledige gelijkstelling tussen man en vrouw op alle vlakken. Wie de teksten leest krabt zich echter wel eens achter de oren. In sommige gevallen nemen de geïnterviewde dames taalgebruik over waarvoor mannen in het strafhok zouden belanden, zoals: 'We (vrouwen) zijn betere managers en kunnen sneller strategische beslissingen nemen', of 'je borsten zijn je wapens'. Ik zou vergelijkbare opmerkingen niet voor mijn rekening, noch de vrouwelijke noch de mannelijke versie hiervan, willen nemen. Maar dit dan maar terzijde.

Kortom, ik vraag mij weleens af of het niet zozeer tijd is voor wat de vierde feministische revolutie wordt genoemd als wel voor de eerste emancipatorische revolutie voor de man. Neem het volgende voorbeeld: stel dat de vrouw een goed betaalde baan heeft en de man zit thuis of speelt de hele dag golf of gitaar (ik geef toe, erg verlokkelijk). Wat vindt u hiervan? Is deze man een watje, een luie hond of een slimme gast? Is het niet zo dat een goede carriere voor de man en een hoger inkomen dan de vrouw, nog steeds voor veel mensen (zowel man als vrouw) een eis is voor een man-waardig bestaan? Althans, volgens de 'geldende' normen? Over sociale druk gesproken! Of bestaat dit helemaal niet meer in Calvinistisch Nederland en zie ik spoken?

Kortom, wat is uw mening over het glazen plafond, de 4e feministische revolutie (kort: man en vrouw verschillen en dat is ok; vrouwen zijn bijvoorbeeld betere managers en kunnen sneller strategische beslissingen nemen) en wat over de 'emancipatie van de man'? Het zal mij benieuwen!

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Willem Scheepers
Nou Gyuri, dat er sprake zou zijn van een bepaald 'rolpatroon' e/o dat dit nu omgekeerd is, dat schijnt inmiddels al weer achterhaald te zijn, zo leert ons de recentste uitgave van Harvard Business Review.
In 1965 deed men een onderzoek naar de mogelijkheden van & voor vrouwen in (de Top van) het bedrijfsleven en men herhaalde dit onderzoek nog eens in 2005.
De resultaatsvergelijking laat zien dat degenen die in (de laatste) 40 jaar tijd nog het meest positief zijn geworden over de rol van een vrouw in een leidinggevende of Topfunctie, dat is waarschijnlijk toch de man....
Dus zijn wij mannen waarschijnlijk toch luie honden e/o slimme gasten.... (Mijn vrouw & 3 dochters vinden in ieder geval dat ik als man anders ben!?).
Synopsis van het onderzoek in HBR vind je op http://www.managementpro.nl/2006/08/30/glazen-plafond-roze-plafond-welk-plafond-houdt-u-nog-tegen/
En de dames wens ik nu natuurlijk veel succes! Want dat er carriére mogelijkheden zijn c.q. komen voor hen, da's zeker (& dat zeg ik ook altijd tegen mijn dochters)!!
Ayesha Jetten
Glazen plafond - exit ??

Vandaag in de kranten: Bij de ambtenarij verdien je meer als je ambtenaar in de Randstad bent EN in alle funkties verdienen mannen meer dan vrouwen.....

De jonge ambitieuze vrouwen van nu hebben vaak geen zichtbare of voelbare onderdrukking meegemaakt, in principe mag en kan je alles als gevolg van de vorige emancipatiegolven.

Echter, de sluipende onderstroom is dat benoemingen, salarissen, werknormen, funktie-invulling (een manager kan niet part-time werken, indien toch dan geen carrierekansen), enz. worden bepaald door de meerderheid (nog steeds mannen) en die zaken zetten onbewust, danwel bewust, een rem op volledige vrouwenparticipatie.

Kortom, je kunt de discriminatie (= ongelijkwaardig behandelen) mentaal uitblocken en niet als zodanig ervaren, dat neemt niet weg dat het wel degelijk nog steeds bestaat.

Met betrekking op het stuk hierboven over vakbondsvrouwen:
In veel (bedrijfs)culturen is het makkelijker om je "in te vechten" als je je aanpast aan de bestaande cultuur. De vakbondscultuur is bij uitstek een cultuur van de "grote bek", dus het haantjesgedrag van deze jonge vakbondsvrouwen is daar vanuit wel te verklaren. De generatie van nu noemt het Girlpower, de generatie hiervoor werd "One of the boys", het blijft machogedrag adapteren ter luctor et emergo aan de top.

Wat betreft de man die thuis blijft terwijl vrouwlief carriere maakt:
Als deze man naast het golfen/gitaar spelen ook de zorgtaken en het huishouden op zich neemt lijkt mij er geen vuiltje aan de lucht.
Echter, ook hier blijkt uit 2 onderzoeken - Sociaal Cultureel Planbureau en Maandblad Opzij (vorige week in de krant: http://www.ad.nl/economie/article723174.ece - http://www.telegraaf.nl/binnenland/51550631/Onderzoek_Opzij:_Emancipatie_kan_nog_steeds_beter.html -
http://www.dvhn.nl/nieuws/nederland/article1020283.ece )
dat het nog steeds de vrouw is die de zorgtaken op zich neemt.
Lees de reacties van de lezers van deze kranten en u weet wat het gesundenes volksempfinden hiervan vindt.