Recensie: Koos, het verhaal van de manager van Herman Brood

Koos, het verhaal van de manager van Herman Brood
Koos, het verhaal van de manager van Herman Brood

Koos van Dijk was gedurende 25 jaar de manager van de Rocker des Vaderlands, Herman Brood. Ook na de dood van Brood in 2001 slaagde Van Dijk het 'merk' Brood in leven te houden. Coach Koos, het verhaal van de manager van Herman Brood biedt inzicht in het woelige en nauwelijks bij te sturen leven van een rockidool, die zijn hedonistische levensstijl tot kunst verhief en het zelfs tot nationale knuffeljunk schopte. 'Koos' is het levensverhaal van de inmiddels de zeventig gepasseerde maar nog immer vol passie levende en sprekende Van Dijk. Het is echter ook een verhaal van een nog steeds durende Wild Romance tussen een aan seks, drugs en rock-'n-roll verslaafde artiest en zijn als asceet levende manager. Grote vraag die overblijft na lezing: wie was nou eigenlijk de grootste verslaafde?

Herman Brood is vanaf het begin van zijn carrière altijd een mythische figuur in de Nederlandse popscene geweest. Al in zijn periode bij Cuby + The Blizzards viel hij op met zijn spel in de Nederpop-klassieker Window of my Eyes, die mede van zijn hand is. Eind jaren zeventig beleefde hij op muzikaal gebied zijn finest hour met de cd Shpritsz, die zonder twijfel tot de tien belangrijkste Nederlandse rockalbums aller tijden gerekend mag worden. Het boek beschrijft de (veelvuldige) opkomst en ondergang van het fenomeen Brood. Het tot tweemaal toe mislukte Amerikaanse avontuur. De onvoorstelbare hoeveelheden drugs. De man met een libido voor wie de tekst Lock Up Your Daughters uitgevonden had kunnen worden.

Ook vanuit managementperspectief is het bijzonder een inkijkje te krijgen in het leven van Van Dijk, die vele jaren lief en leed met de artiest deelde en hem naar verluid zelfs viermaal van de dood heeft gered. Wat beweegt iemand om met een totaal ontregelde muzikant, die ook nog eens omringd is door nauwelijks minder 'innemende persoonlijkheden' in zijn band, in zaken te gaan?

In ruim 350 pagina's wordt door auteur Robbert Tilli, voor concertgangers in Paradiso en De Melkweg geen onbekende en al vele tientallen jaren actief in de nationale popmuziekwereld, een veelomvattend beeld van Van Dijk geschetst. Als eerste echte in Nederland actieve artiestenmanager (NB de in Breda geboren Colonel Parker/Dries van Kuijk is natuurlijk al eerder als manager van Elvis actief) bereidt Koos de weg voor velen die hem volgen. Hij kiest daarbij niet de eenvoudigste artiest, want Herman Brood leeft toch vooral voor Herman Brood, met de bekende egoïstische levensstijl die bekend staat van junks. Van Dijk regelt de publiciteit, is een controlfreak bij optredens, zorgt dat Brood op tijd zijn 'speed' krijgt om op te kunnen treden, ontslaat bandleden en is het 'Manusje van alles' die alles oppakt wat Brood laat liggen. En dat is nogal wat. Je moet er maar zin in hebben en een ieder die twijfelt of artiestenmanager wel een vak voor hem/haar is, beveel ik Koos van harte aan als lakmoesproef.

Het boek biedt vele inzichten in het dagelijkse leven van de artiestenmanager. Hoe hou ik mijn 'product' in leven, in dit geval letterlijk en figuurlijk bedoeld? Van Dijk gaat hier ver in. Te ver? Dat is onmogelijk te beantwoorden. De kunstenaar gaat zijn eigen weg en zonder Van Dijk zou Brood, zoveel is zeker, nooit zover gekomen zijn. Het is zelfs de vraag of er ooit een album van hem zou zijn verschenen, want zonder de steun van Koos was debuut Street nooit opgenomen. Al snel waren beide heren tot elkaar veroordeeld. In een korte periode zonder zijn manager, die hij na een mindere periode de laan uit had gestuurd, kwam Brood met hangende pootjes terug bij Van Dijk. Zonder Koos liep alles in het honderd. Ook Ellen ten Damme, korte tijd protegé van Van Dijk, kan hier over meepraten. Ook zij vertrok, maar al snel bleek dat niet iedere manager de kwaliteiten en passie van Van Dijk heeft.

Wie de wereld van artiesten een beetje kent, leest veel herkenbaars. De artiest (of diens entourage) heeft altijd het idee financieel te worden gepiepeld door de manager, de manager meent recht te hebben op zijn deel. Waar de miljoenen van Brood dan gebleven zijn? Wie diens levensstijl in betracht neemt, weet het wel. Brood was verslaafd, ging naar casino's en prostituees, dronk veel, gaf zoals veel musici weinig om geld. Wie dan een manager in een dikke auto ziet, meent al snel te weten waar e.e.a. gebleven is. Muzikanten die echter weten aan wie ze (een deel van) de roem te danken hebben, hoor je zelden klagen over hun managers. Soms is het management van een artiest of band zelf een kunstwerkje. Denk aan de managers van Elvis, The Beatles (Brian Epstein) en Led Zeppelin (Peter Grant). Van Dijk mag wat mij betreft zo in dat rijtje worden opgenomen.

In Koos kan Van Dijk zijn verhaal doen, ook over de 'certificaten-kwestie' rondom de schilderijen van Brood, waarbij hij een flinke faux-pas maakte door wel erg makkelijk een echtheidscertificaat uit te schijven voor een vals werk van Brood.  Het droevigst blijft het feit dat de ruzie met de erven Brood waarschijnlijk nooit zal worden opgelost. Kunstenaars en muzikanten zullen in deze ruzie snel de kant van de erven kiezen, maar ik denk dat managers en ondernemers snel affiniteit voelen met Van Dijk.

Het eindoordeel is aan de lezer. Koos zal daar niet waker van liggen. Hij leeft zijn Wild Romance met Brood tot op de dag van vandaag. Je vraagt je bij lezing wel af wie meer adrenaline nodig heeft gehad. Brood met zijn dagelijkse porties speed, of Koos die de adrenaline van nature dagelijks toegediend kreeg door te werken met zijn artiest. Een geheelonthouder die leeft op vruchtensapjes en dagelijkse fitnessoefeningen managet een compleet losgeslagen drugsverslaafde naar succes. Je verzint het niet. Laat Koos het maar niet horen, die ziet er zo weer een nieuw projectje in.

Met Koos heeft Robbert Tilli een onmisbare toevoeging aan de Brood-bibliotheek geschreven. Lezenswaardig, voor artiesten én managers.

Score: ♣♣♣♣

Coach Koos
het verhaal van de manager van Herman Brood

Auteur: Robbert Tilli

Uitgeverij: Nijgh en Van Ditmar

ISBN 9 789038 801490

prijs: € 22,50

Verkrijgbaar in de betere boekhandel of via Bol.com.

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Tilly
Dat er mensen zijn die van alle markten thuis zijn ben ik niet gewend. Ze zijn veel gewend. Het gaat er bepaald niet sloom aan toe. Ze zijn nog steeds heel energiek alhoewel het wildste er wel meer van af is. Vroeger las ik bladen met ontwerpen van H.B. in de binnenkant van dat blad. Dan keek ik er al naar uit als dat blad uitkwam. Sommigen zeiden dat ze ongrijpbaar waren of niet te vangen of hard to handle. Ze gaan hun eigen gang en soms was men in het dagelijkse leven ook nog wel 1s artiest. Oplossingen aandragen voor de underdog. Het leek alsof men alles al wist. Ze zieden dat Herman vaak en graag in kleine steegjes liep in Groningen en in de stad en op het Noorder station was in Groningen. Vroeger had je ook een Vera in Groningen en dat was een cultureel centrum en daar kwamen alle jongeren naar toe. Ze zijn eigenlijk nooit oud geweest. Het lijkt soms alsof de tijd even heeft stil gestaan als je verhalen hier over ophaalt. Die jongeren cultuur daar wat een tijd was dat. De band heeft meerdere bezettingen gekend. Dat dat allemaal heeft plaatsgevonden in Groningen. Het witte peerd van Ome Loek op het station weet ik me te herinneren en dat je op de pasfoto kon in een hokje en de drie gezusters en Heerestraat, en het Zuiderdiep, of Boteringediep, en Kattendiep. Dat men het in zo"n snel tempo klaar heeft gekregen dat op de band te zetten wat later een groot succes is geworden. Het is alsof de jeugd zich weer als een bliksemschicht voor bij flitst..