De afgelopen dagen was het belangrijkste politieke (binnenlandse!) nieuws het na de komende verkiezingen opstappen van de politici Boris Dittrich, Lousewies van der Laan en vandaag van Schultz van Hagen. Bij Boris Dittrich lag de keuze na vele jaren in de landelijke (en gemeentelijke) politiek, de toegenomen kritiek op zijn leiderschap en verloren verkiezingen, voor de hand. Bij Van der Laan en Schultz van Hagen lijkt opportunisme het te hebben gewonnen van betrokkenheid bij de landelijke politiek. Is Den Haag niet meer dan een mooi opstapje geworden voor een carrière in het bedrijfsleven?
Laat ik beginnen met Boris Dittrich. Lang geleden heb ik nog eens met hem een jaar lang in het bestuur van D66 Amsterdam gezeten (ik ben inmiddels al een jaar of 5 geen lid meer en partijloos). Geheel onbevooroordeeld ben ik dus niet. Dittrich was toentertijd een innemende, gedreven en politiek talentvolle persoonlijkheid, die in het bestuur Amsterdam warm draaide voor de grotere dingen die voor hem in het verschiet lagen. Hij was toen nog advocaat, werd enkele jaren later rechter en gaf dus duidelijk wat op om 12,5 jaar in de Tweede Kamer te 'dienen'. Ik kan niet anders zeggen dat ik hem altijd een integere persoonlijkheid heb gevonden. Dat niet alles zichtbaar was of succesvol, is daarbij natuurlijk een ander verhaal. Een leuke klus elders is hem gegund.
De stap van Dittrich naar Lousewies is makkelijk te maken. Boris Dittrich had een lichte voorkeur voor haar ten opzichte van Alexander Pechtold bij de verkiezingen voor het lijsttrekkerschap van D66: van Pechtold verwachtte Dittrich namelijk niet dat hij in de banken van de Tweede Kamer zou plaatsnemen als nummer 2. Blijkbaar gaf Van der Laan aan Dittrich wel blijk te kunnen leven met dit nummer 2-schap. Hoe anders kan het lopen. De agenda's van Pechtold en Van der Laan, die volgens de laatste wel 100 overeenkomsten hebben maar niet op de hoofdthema's aansluiten, lagen blijkbaar te ver uit elkaar. Om dan toch iets te bereiken als politicus/-a, zou je kunnen kiezen in ieder geval 1 onderwerp op de agenda te krijgen, maar Van der Laan stapt liever op. Dat is in mijn ogen opportunisme ten top. De val van het kabinet staat op haar naam, maar of Nederland daar veel wijzer van geworden is, is de vraag. Omdat Nederland gedurende een van de vele langdurige recessen van de kamer momenteel blijkbaar niet bestuurd hoeft te worden, is het antwoord voorlopig niet te verwachten. Van der Laan is in ieder geval op weg naar 'een nieuwe uitdaging'. (foto: Lousewies klaar voor het gevecht in het bedrijfsleven?)
Hetzelfde geldt voor de talentvolle Schultz van Haegen, die gedurende de korte periode van haar staatssecretariaat nu ook toe is aan 'een nieuwe uitdaging' en al diverse aanbiedingen op zak heeft. En ik zie net op teletekst dat ook voormalig staatssecretaris Medy van der Laan niet terugkeert naar de Tweede Kamer maar liever verkiesbaar is voor de Senaat (u weet wel, dat vrijwel onzichtbare controle-lichaam).
Nee, dan liever politici die met hart en ziel voor de goede zaak strijden en het woord 'ik' wat minder gebruiken dan 'wij' of 'de partij'. Types als Femke Halsema, Nebahat Albayrak, Jan Marijnissen, Bert Bakker, Gerrit Zalm, Mark Rutte of Frank Heemskerk dus. De afstand tot de kiezer wordt naar mijn mening door het wel erg makkelijk toe- en uittreden namelijk niet gedicht, maar juist vergroot.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Vandaag op Teletekst te lezen:
Staatssecretaris Clémence Ross van Welzijn, Volksgezondheid en Sport (VWS), stapt uit de politiek. De CDA-politica is niet verkiesbaar bij de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november en ook niet meer beschikbaar als bewindspersoon. Ingewijden hebben dat vrijdag bevestigd. Ross vindt het na acht jaar tijd om de bakens te verzetten. Ross (1957) kwam in 1998 in de Tweede Kamer voor het CDA. In 2002 werd zij staatssecretaris voor VWS.
Zou de Nederlandse politiek nu werkelijk zo weinig uitdagingen bieden? In ieder geval 'ververst' het bestand aan parlementariers wel lekker snel zo.
Vandaag gepubliceerd op de website van Planet.nl
AMSTERDAM (ANP) - Ruim driekwart van de Nederlanders (77 procent) vindt het slecht dat Kamerleden met veel ervaring niet terugkomen in de Tweede Kamer. Dat blijkt uit een onderzoek van TNS NIPO. Verder denkt 73 procent dat politici het Kamerlidmaatschap vooral gebruiken als opstap naar een glansrijke carrière buiten de politiek.
De Nederlander is het meest teleurgesteld over het vertrek van VVD-minister Zalm van Financiën (39 procent). Teleurgesteld zijn de Nederlanders ook over het vertrek van VVD'er Weisglas (27 procent) en D66'er Dittrich (24 procent).
Sommige politici ziet men echter liever gaan dan komen, zoals Lousewies van der Laan. Zij mag van eenderde van de Nederlanders de deur van de Tweede Kamer definitief achter zich dichttrekken, terwijl slechts een op de vijf teleurgesteld is over haar vertrek.
Een kwart juicht ook het vertrek van D66'er Medy van der Laan, tot voor kort staatssecretaris van Cultuur en Media, toe. Het vertrek van CDA-verkeersminister Carla Peijs en Hans Hoogervorst van Volksgezondheid (VVD) juicht respectievelijk 21 en 23 procent van de ondervraagden toe.
Uit de enquête blijkt verder dat 92 procent het beter vindt dat politici vóór de verkiezingen aangeven dat ze iets anders willen doen dan zich eerst te laten kiezen en dan te vertrekken. 79 Procent vindt dat ministers ook bereid moeten zijn in de Kamer te gaan zitten als ze echt betrokken zijn bij de samenleving en de politiek.