Gyuri Vergouw

Over gedragsverandering in organisaties

Het was in november tussen alle ellende door een luchtig nieuwsbericht, passend bij het onderwerp. AFAS CEO Bas van der Veldt neemt twee hofnars aan, een jonge student die een scriptie over het onderwerp schreef en een ondernemer die tegenspraak in zijn bedrijf moeten gaan organiseren. Van der Veldt wordt in een artikel voor De Ondernemer als volgt gequote: ,,Als ik het even op mijzelf betrek, het gebrek aan tegengas brengt het risico met zich mee dat ik ga geloven in mijn eigen sprookje. Terwijl de waarheid is dat ik gewoon heel veel mazzel heb. Als ik onvoldoende kritiek krijg, kan ik mezelf als de held gaan zien. Dan word ik steeds onbesuisder en neem ik beslissingen die voor mij wel kloppen, maar voor de rest niet. En word ik – excuse my French – gewoon een lul.” De net aangenomen hofnars konden na deze woorden naar eigen zeggen alleen maar instemmend knikken.

Het labyrint van de ziel

Begin december verscheen Het labyrint van de ziel, de nieuwe magisch spirituele roman van auteur Gyuri Vergouw. Opmerkelijk, want de schrijver staat top op heden bekend als auteur van non-fictieboeken als De Strafschop en Het dodo-effect. Nu komt hij met een magisch verhaal vol mythische personages.

Het labyrint van de ziel is een vertelling die de lezer hoop en inspiratie biedt en inzicht geeft in de mogelijkheden om levensvragen zélf te beantwoorden. De roman is geïnspireerd door klassieke werken als de Odyssee, maar evenzeer door spirituele auteurs als Paulo Coelho ( De alchemist ) en James Redfield ( De Celestijnse belofte ). Het mythische verhaal sluit daarnaast aan bij stromingen als de positieve psychologie.

Het labyrint van de ziel

Een zelfcoachingsboek of een magische roman. Wat is het nu? Wel, beide. Verpakt in een vlot lezende magische roman kan de lezer vele levenslessen ontdekken, waar hij of zij zelf mee aan de gang kan. Gebaseerd op jarenlange ervaring als (levens) coach heeft Gyuri Vergouw een vertelling geschreven die zowel sprankelend is als boeiende levenslessen bevat.

‘Met Het labyrint van de ziel’ steekt auteur Gyuri Vergouw Paulo Coelho (De alchemist) naar de kroon’
Gert Jan Jimmink, boekhandel Jimmink.

Het labyrint van de ziel

Een magische reis naar persoonlijke groei

Als Jason Leonard op een verlaten strand ontwaakt slaat de paniek bij hem toe. Is hij alles kwijtgeraakt, zal hij zijn geliefden ooit nog zien? Hij beseft dan niet dat hem een magische reis te wachten staat. In zijn zoektocht naar redding betreedt hij de vreemde en betoverende wereld van een labyrint, waar hij zijn leven en de wereld waarin hij leeft beter leert begrijpen.

Dankzij bezielende ontmoetingen met zeven mythische wezens leert hij voortdurende persoonlijke ontwikkeling als sleutel voor een gelukkig en vervuld leven te omarmen. Het labyrint van de ziel is een mythische vertelling die de lezer hoop en inspiratie biedt en inzicht geeft in de mogelijkheden om levensvragen zélf te beantwoorden.

Auteur Gyuri Vergouw wordt in zijn werk als coach en adviseur dagelijks geconfronteerd met complexe levensvragen van cliënten. In Het labyrint van de ziel heeft hij zijn kennis hiervan op inspirerende wijze verwerkt. ‘Je kunt de roman gewoon lezen als mooi verhaal, maar ook als een boek over persoonlijke ontwikkeling en groei’, aldus Vergouw, ‘Het is te lezen als ‘Bildungsroman’ of ‘Coming of age’-roman, maar dan omgekeerd. Het gaat er in ‘Het labyrint van de ziel’ namelijk niet om het leven van een jonge persoon op weg naar volwassenheid te beschrijven, maar precies het omgekeerde! Hoe kan een volwassen persoon, in dit geval Jason Leonard,  zijn jeugdig elan hervinden, zijn passie in werk en dagelijks leven behouden en zijn verbinding met zijn naasten en zijn omgeving versterken. De roman gaat in op vragen over work-life balance, moed, (zelf)vertrouwen, wilskracht en weerbaarheid in moeilijke tijden  en vele andere levensvragen die regelmatig in coaching gesprekken naar boven komen.’

Bondscoach coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders

Coaches spreken graag over hun visie, over hun gedachten over voetbal. Co Adriaanse, oud-coach van onder meer Ajax en AZ, reageert als volgt op een vraag van Tom Egbers tijdens Studio Voetbal wat de belangrijke eigenschappen van een goede coach zijn: ‘Je moet een visie hebben, je moet een sterke persoonlijkheid hebben, je moet je visie kunnen overbrengen op mensen, je moet mensen beter kunnen maken, je moet je visie kunnen projecteren op een team.’ Toch wordt in het voetbalwereldje, en dat is niet geheel onbegrijpelijk, altijd wat lacherig gedaan over begrippen als missie en visie. De woorden worden te pas en te onpas gebruikt en bijna niemand schijnt te weten wat ze precies betekenen. ‘Iedereen wil toch wereldkampioen worden, dat hoef je toch niet in een mission statement vast te leggen’, of ‘ Je denkt toch niet dat voetballers belang hechten aan dergelijke managementtermen’, zijn slechts enkele van de reacties die je uit ‘het veld’ krijgt als je er over begint. Een oud-directeur van General Motors bracht ooit de algemeen heersende gevoelens over missies en visies mooi tot uitdrukking: ‘Een visie? Dat is een paar kerels die hun jas en das uittrekken, zich een paar dagen in een motel terugtrekken, daar een paar prachtige volzinnen op papier zetten, om vervolgens terug te keren naar de bezigheden van alle dag.’

Dit verhaal is ontleend aan mijn boek ‘Bondscoach, coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders’ uit 2014. Het boek lijkt uitverkocht maar er zijn nog enkele exemplaren bij Jimmink in Amsterdam. Andere boeken van mij zijn hier te vinden.

Bondscoach coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders

Wie de functie van bondscoach van het Nederlands Elftal bekleedt, bevindt zich in een lastige positie. Er is tenslotte maar één  nationale coach per land en dat maakt het lastig te leren van de ervaringen van anderen. De coach die jou is voorafgegaan houdt over het algemeen zijn mond, bang als hij is om over zijn graf heen te regeren. En de bondscoaches of managers van andere landen laten het achterste van hun tong niet zien, want voor je het weet ben tijdens een toernooi concurrent van elkaar. Een bondscoach leidt een eenzaam leven. De vraag is dan voor de verstokte fan: wat moet de bondscoach van Oranje eigenlijk kunnen….?

Dit verhaal is ontleend aan mijn boek ‘Bondscoach, coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders’ uit 2014. Het boek lijkt uitverkocht maar er zijn nog enkele exemplaren bij Jimmink in Amsterdam. Andere boeken van mij zijn hier te vinden.

Bondscoach coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders

In 2014 publiceerde ik mijn boek ‘Bondscoach, coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders’. Nu zijn er inmiddels 17 miljoen Nederlanders maar aan actualiteit heeft het boek weinig ingeboet. De komende weken zal ik tijdens het EK telkens een hoofdstuk plaatsen, ‘ter lering ende vermaack’. Vandaag het eerste hoofdstuk over de profielschets voor een bondscoach….mocht die al bestaan, dan lees je deze nu hier! Ben jij nu zo slim of is hij nu zo dom?

NB Het boek is niet meer verkrijgbaar op dit moment, behalve antiquarisch. Aan een versie voor WK voetbal 2022 wordt nu gewerkt! Het onderstaande artikel in een licht bewerkte en ingekorte versie van het hoofdstuk uit 2014. De namen zijn nu anders, het verhaal is nog steeds relevant. 

De strafschop, zoektocht naar de ultieme penalty

Hoe neem je een penalty? Zou 20 jaar na dato het kwartje eindelijk zijn gevallen bij de KNVB, Oranje en de Nederlandse trainers met betrekking tot de strafschop? Of blijf ik als een Don Quichot vechten tegen windmolens? Dat is in molenland Nederland, om meerdere redenen, natuurlijk sowieso een fulltime job.
Mijn boek De Strafschop blijft echter gelukkig ook 20 jaar na uitkomen de gemoederen bezighouden, en ik krijg er jaarlijks nog vele interview verzoeken voor. Vanuit heel de wereld overigens (onlangs nog uit Iran). Maar nu lijk ik de professionals eindelijk bereikt te hebben met een interview voor Sport & Strategie. Als ze dus vanavond een pingel missen, aan mij heeft het niet gelegen! Enjoy! 

https://www.sportenstrategie.nl/…/professor-penalty-en…/

De laatste maanden merk ik een hernieuwde belangstelling voor begrippen als betrokkenheid en bevlogenheid. Nu zijn deze begrippen nooit ver weg in de belangstelling van mangers en consultants en zijn ze ‘tijdloos’. Desondanks denk ik dat juist in economisch voorspoedige tijden aandacht voor met name betrokkenheid zeer belangrijk is. En er zijn ook veel misvattingen over de begrippen. Zo zijn juist 50 plussers vaak bevlogener en betrokkener bij de goede zaak dan jongere medewerkers. Ik hoorde onlangs een professional uit het hotelwezen klagen dat jonge medewerkers nauwelijks vast te houden zijn en in sommige gevallen het hele team jaarlijks volledig is vernieuwd. Ondanks alle gunstige arbeidsvooraarden. ‘We doen er alles aan, maar voor je het weet zijn ze weer vetrokken naar Australie’.

Een ander voorbeeld is de HRM-directeur van een populair snoepgoedmerk die mij vertelde dat zij regelmatig benaderd werd door jongeren die het ‘merk’ wel cool vonden, maar toch graag op voorhand wilden weten a) wat zij konden verdienen b) of het bedrijf sabbaticals en langdurige verlof vergoedde 3) studiekosten op zich nam, vooral voor een MBA en 4) welke andere secundaire arbeidsvoorwaarden er waren die de sollicitant over de streep konden trekken. Ik geef die jongeren geen ongelijk, zeker niet met de huren die in mijn regio aan hen worden berekend (Amsterdam), maar het geeft ook een nieuwe problematiuek aan voor werkgevers. Hoe hou ik werknemers vast, en hoe zorg ik er voor dat de bevlogenheid zich tijdens het werk toch vooral richt op de organisatie?

Ik vind darom een begrip als commitment ook beter geschikt om in organisaties te hanteren dan sec bevlogenheid, ook wel engagement genoemd, of betrokkenheid. Je kan tenslotte enorm bevlogen zijn, maar niet bij het dagelijkse werk. Idem dito geldt dit voor betrokkenheid. Commitment definieer ik dan ook als een ‘vrijwillig aangegane, maar niet vrijblijvende afspraak of belofte’. Lees: afspraak = afspraak. Dat willen we allemaal, maar als puntje bij paaltje komt, loopt een groot deel ervan weg. Terwijl het niet zo strikt hoeft te zijn zoals het er staat. Maar hoe dat zit, dat kan je teruglezen in diverse artikelen op ManagementSite.nl (gratis) of in mijn boek ‘Commitment, de belofte van betrokkenheid en bevlogenheid’.

Meer info? Lees dan deze verhalen! Of bestel het boek bij Businezz.nl of ManagementBoek.nl

Commitment, een grote sprong voor managers

Commitment: hoe krijg je het, hoe verlies je het?

Loek Wijchers

Na bijna 30 jaar Holland Consulting Group en ruim 35 boeken plus honderden artikelen beëindigde Loek Wijchers, mijn gewaardeerde collega, op 2 maart 2019 zijn imposante carrière en stopt als werkende mens. Geen adviesopdrachten meer, geen nieuwe boeken en ook niet meer het podium op als spreker of dagvoorzitter. Een interview van Cris Zomerdijk met deze topconsultant om hem te eren en zijn lessen over te brengen op andere adviseurs.

Je hebt een geheel eigen adviesstijl. Hoe zou je deze typeren?

‘Een opdrachtgever typeerde me ooit als ‘prettig arrogant’. Ik geloof dat ik dat wel als een mooi compliment beschouw. Mijn kracht lag in het ‘tegendraads adviseren’. Oftewel niet bieden wat de klant vraagt, maar wat hij nodig heeft. Deze vaak confronterende stijl betekent overigens niet dat ik een afstandelijke relatie onderhield met m’n opdrachtgevers. Veel zakelijke relaties zijn vrienden geworden. Ik leef namelijk oprecht met m’n opdrachtgevers mee. Je krijgt me helemaal, 24 uur per dag, zeven dagen per week.

Zo heb ik afgelopen weekend nog een prachtig boeket laten bezorgen bij een zakelijke relatie die na een lang zoekproces eindelijk een nieuw huis heeft gevonden. Op de eerste dag na de verhuizing staat dit boeket er. Ik plande ook regelmatig ‘beldagen’ in m’n agenda om vanuit mijn oprechte interesse te vernemen hoe het iemand vergaat. De prijs die je ervoor betaalt is dat je het soms heel erg druk kan hebben en er ook voor iemand bent als je eigenlijk al een volle agenda hebt.’

Welke tips zou je adviseurs mee willen geven?

‘Als je geen ‘click’ hebt met een klant of je past niet bij de opdracht dan moet je de opdracht niet aannemen.’ Ook als de klant jou wel graag wil hebben. Dit is voor mij altijd leidend geweest. Ik legde voor de oriëntatiefase bij de klant eerst m’n tarief en werkwijze op tafel. Als dat een reden was om niet verder te praten, even goede vrienden. Vaak leidde deze eerste stap echter tot jarenlange relaties.

‘Elk uur dat je bij de klant zit, ben je er één te veel.’ Mijn adviesstijl was kort, krachtig, direct en oprecht. Veel adviseurs maken het naar mijn idee vaak veel te ingewikkeld. Ze besteden te veel uren aan onderzoek, interviews en deskresearch om hun eigen zekerheid te verstevigen.

‘Lever nooit wat de klant vraagt, maar wat de klant nodig heeft.’ Ik heb ooit voor een grote luchtvaartmaatschappij een vraagstuk in één dag opgelost. Meer dan zeven adviesbureaus waren me al voorgegaan. Trajecten uiteenlopend van enkele weken tot zelfs maanden met dikke stapels papier tot gevolg. De opdrachtgever was echter nog niet van zijn probleem af en stond raar te kijken toen ik zei dat ik al die eerdere analyses (23 ordners) niet wilde lezen. Ik heb enkel de voorwaarde gesteld dat ik met alle ‘decision makers’ aan tafel wilde zitten. Zij moesten ter plekke een beslissing kunnen nemen en bereid zijn water bij de wijn te doen. We zijn die bewuste dag met een delegatie van 12 man om 9.00 uur gestart en om 16.16 uur ging de champagne open en waren alle handtekeningen gezet onder het besluit. Mijn opdrachtgever vertrouwde me later toe dat hij vooraf geen enkel geloof had in mijn aanpak. Hij was echter zo blij met het eindresultaat dat ik nu, ruim 15 jaar, later nog steeds ieder jaar een persoonlijke kerstkaart ontvang.

‘Zorg dat je geen belang hebt en hecht aan de uitkomst van je advies.’ Het interesseert me oprecht niet of de opdrachtgever iets doet met m’n adviezen. Je verliest je onafhankelijkheid en waarde als je hier te veel aan gaat hechten.

Er verschijnen regelmatig koppen in de krant waarin het einde van de traditionele adviseur wordt aangekondigd. Hoe kijk jij naar de toekomst van de adviseur?

‘Die blijft bestaan. Juist in complexe en uitdagende tijden hebben opdrachtgevers behoefte om te sparren. De vragen zullen ongetwijfeld steeds specialistischer en complexer worden. Je moet in mijn ogen als adviseur sneller werken en direct waarde toevoegen. In dit kader vind ik de verdere toename van het aantal ZZP’ers een positief signaal. Als ZZP’er ervaar je wat ondernemen is en creëer je een gezonde spanning om je eigen boterham te verdienen. Dit geeft je focus en leidt er ook toe dat je in je relaties gelukkiger wordt. Je hebt helemaal geen zin en tijd om over geneuzel te praten’. Ik geloof ook niet dat interne adviseurs de rol van de externe adviseur gaan overnemen. Het is fantastisch dat organisatievraagstukken met eigen medewerkers worden opgelost. Maar ik geloof niet in interne adviseurs. Die zijn niet onafhankelijk en daar kun je beter direct mee stoppen.’

Wat houd je scherp als adviseur? Hoe bleef en blijf jij jezelf vernieuwen en ontwikkelen?

Richt jouw eigen leerclub op. Zo wilde ik tijdens mijn professionele carrière bij de beste HR-professionals horen. Ik heb toen de ‘Club van Rome’ opgericht met vakgenoten en zware HR-directeuren die 2 keer per jaar bijeenkomen en elkaar inspireren en beter maken. De komende bijeenkomst staat het thema ZZP’ers op de agenda, we blijven actueel en relevant.

Toen ik een aantal jaar geleden meer ruimte heb gemaakt voor m’n hobby fotografie, heb ik weer een club opgericht. Deze fotoclub met een rijkgeschakeerd palet aan persoonlijkheden daagt me iedere keer weer uit om nog beter te worden. Onze foto’s worden na iedere bijeenkomst anoniem gejureerd door onze partners. Ik leer hier nog steeds zo veel en zie elke keer weer nieuwe punten om beter te worden. Wat mij betreft is dit een ultieme manier om jezelf te blijven ontwikkelen. Je hebt enige massa nodig en vooral een club diverse maar ook gelijkgestemde mensen. Dan kan inspiratie en groei ontstaan. Eigenlijk net zoals bij Holland Consulting Group.’

Handboek werving en selectie

Het laatst verschenen boek van Loek Wijchers, Het handboek werving en selectie (5e druk), is HIER te bestellen.

De strafschop, zoektocht naar de ultieme penalty

Naar de aflevering van het programma Zomergasten met Louis van Gaal werd door velen reikhalzend uitgekeken maar helaas raakte het urenlange interview zelden de kern. En als het echt interessant dreigde te worden, moest weer snel worden overgeschakeld naar een filmpje. Hierdoor bleven vele vragen onbeantwoord. Ook op voetbaltechnisch gebied terwijl een vraag voor het inkoppen leek. Denk daarbij aan de filmkeuze van Van Gaal, Moneyball. Dit is een waargebeurd, verfilmd verhaal uit 2001 over een Amerikaanse honkbalclub die overgaat op het selecteren, analyseren en managen van spelers op basis van statistieken. Met veel succes.