Hoe saai is Finance eigenlijk? Over SOX en compliance

Toen ik tien jaar geleden een tweedaagse financiële cursus aan het ontwikkelen was, nam ik als een van de laatste onderwerpen de 'positive assurance on internal controls' op. Deze assurance was een soort verklaring van de accountant dat de interne procedures en systemen van een organisatie op orde waren. Terwijl de cursus als geheel prima liep, kreeg ik dit onderwerp absoluut niet 'verkocht'. Het interesseerde niemand: 'Who Cares, Gyuri'? Het onderwerp verdween ook van de management agenda door de goede resultaten van bedrijven in de periode 1996-2000. Inmiddels is het een hot topic geworden, al wordt het anders genoemd. We spreken nu, in wat aangepaste vorm, over sectie 404 van de Sarbanes Oxley act (SOX).

Sectie 404 van de Sarbanes Oxley act gaat over de verantwoordelijkheid van het management zorg te dragen voor een goede interne controle structuur voor de financiële rapportage. De kwaliteit hiervan dient door het management te worden beoordeeld, waarna de externe accountant dit moet toetsen en over de financiële control systemen een oordeel moet vellen. De ene accountant stelt de procedures op, het management zegt dat het goed is en de andere accountant certificeert. Saai he! Waarom schrijf ik er dan over? Omdat het zo interessant is te zien hoe organisaties en medewerkers met dit soort onderwerpen omgaan.

Tien jaar geleden leefden onderwerpen als interne controle systemen, financiële rapportages en verklaringen hierover totaal niet binnen organisaties. Dat was iets voor de financiële afdeling, de accountants (die we dan maar in een heel klein en niet geventileerd hokje stopten om ze zo snel mogelijk kwijt te zien raken) en wat andere nerds. Een financiële training moest daarbij natuurlijk wel leuk blijven en wie interesseerde zich in 1996-97 tenslotte in zaken als administratieve organisatie en procedures? Het moest dus blijkbaar flink fout gaan (Parmalat, Ahold, WorldCom, Enron, et cetera) om het onderwerp op de agenda te krijgen. Terwijl het enkele jaren daarvoor ook al ernstig mis was gegaan (Barings, Volkswagen termijnhandel, Shell Japan).

Ik vraag mij af of dit nou alleen zo is bij financiële onderwerpen. dat er alleen wordt gehandeld NADAT het vreselijk mis is gegaan. Of is het ook zo op softere onderdelen. Sturen we medewerkers op sabbatical NADAT het mis is gegaan, of gunnen wij het ze het er ook VOORDAT het mis is gegaan. Gaan we rennen als er een probleem is, of zorgen we ervoor dat het probleem zich niet voor gaat doen?

Nu compliance, het voldoen aan de nieuwe strengere regels, hoog op de management agenda staat, is er veel aandacht voor zaken als interne controls en financiële rapportage. En over drie jaar? Zeker is dat de wereld na Enron voor topbestuurders nooit meer hetzelfde zal zijn. Het is allemaal strikter en procedureler geworden. De creativiteit wordt daardoor enigszins doodgedrukt. Daarop zal ik zeker in een volgend artikel ingaan. Maar compliance gaat ook over betrokkenheid van medewerkers bij onderwerpen waar ze zelf weinig interesse in lijken te hebben. SOX dwingt deze interesse nu af. Dat is goed nieuws. Maar leeft het nu ook echt bij iedere medewerker?

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Boekhouder
Het is nu eindelijk duidelijk dat cijfers net zo betrouwbaar zijn als de processen(en personen in die processen) welke de cijfers voortbrengen. Voor accountants is dit niets nieuws, het generale publiek begint nu wel bewust te worden van wat er achter de schermen gebeurt. Het vertrouwen in het accountantsberoep is nu wel ernstig geschaad. Zaak is dit te herstellen of in de toekomst zal dit beroep geheel verdwijnen. Dat door de ellenlange regelgeving, die daar bijhoort, leidt tot enorme prijsstijgingen is het toekomstige issue van ons vak.