Publieke manager heeft liefde nodig

In het economenblad (!) van oktober 2005 wordt beschreven dat publieke managers ‘aandacht, zorg en liefde’ nodig hebben om effectief te kunnen blijven opereren. Laat de jongens van regelzucht.nl het maar niet horen!

Van economen hoef je geen spetterende vormgeving of inhoud te verwachten, wel goed gefundeerde artikelen. Het geven van zijsnsoordelen, oordelen gebaseerd op objectieve constateringen, is de kern van het functioneren van een econoom. Dus niet: het boek is goed, maar wel: het boek kost € 24,95. Een artikel met de titel ‘Publieke manager heeft liefde en aandacht nodig’ trekt dan natuurlijk direct de aandacht. Het artikel verschijnt in het themanummer van de economenkrant van oktober, ‘Overheid en efficiency’. Natuurlijk staat ook dit blad weer vol algemeenheden als: veranderingen in de ene overheidsorganisatie zijn niet te kopiëren naar andere toe; invoering van baten-lastenstelsel niet voor 2010 te verwachten; bijscholing is nodig et cetera.

Maar goed, terug naar de liefde. In een verslag van een bijeenkomst die op 14 september op de Vrije Universiteit te Amsterdam is gehouden, beschrijft auteur drs. G.T. Budding de laatste ontwikkelingen op het gebied van New Public Management. Deze benaming is sinds de jaren negentig van de vorige eeuw in zwang, toen onderzoekers constateerden dat in diverse landen grote vernieuwingen zichtbaar waren in het management van overheidsorganisaties. Voorbeelden: invoering van marktconforme bedrijfsvoeringsmethoden en prestatiegerichte benadering van overheidmanagers.

Tijdens het congres werd een aantal stellingen aan de deelnemers voorgelegd. Zo was 76% van de 115 deelnemers die aan het congres deelnamen (waaronder ruim 20 uit de profitsector) van mening dat om doelrealisatie en efficiency te verhogen, er een substantiële toename moet zijn in publiek-private samenwerking, uitbesteding en samenwerking met andere organisaties.

De uitsmijter van het congres was echter de vraag: ‘In mijn organisatie / naar mijn mening zijn de verwachtingen die aan publieke managers worden gesteld te hoog: ze hebben zorg, aandacht, ‘liefde’ nodig om effectief te blijven opereren.’ 64% van de deelnemers was het hiermee (volledig) eens, 8% stemde neutraal en 28% was het (volledig) hiermee oneens. Zouden dat de 'oneens' stemmers de deelnemers uit de profitsector zijn geweest?

Wat moet ik met deze uitslag als econoom? Kan ik hier een zijnsoordeel over vellen? Dat is lastig zo niet onmogelijk. Maar als normaal denkend persoon vind ik de uitkomst vrij schokkend. Voelen overheidsdienaren c.q. managers zich inmiddels zo in het verdomhoekje gezet, dat zij zorg nodig hebben om te kunnen functioneren? Terwijl organisaties als ministeries steevast hoog scoren op de ranglijsten van beste werkgevers en de arbeidsvoorwaarden prima zijn? Kom op publiek manager, waar is uw zelfvertrouwen? Wat is er mis in overheidsland? Is de afstand tussen overheid en consument c.q. burger zo groot geworden, dat de publieke managers murw gebeukt zijn?

Wat is uw mening hierover?