Je hoort het wellicht minder dan tien, twintig jaar geleden (hoogtijdagen van de assertiviteitstrainingen?)....maar toch. Plots hoor ik managers en trainers weer regelmatig verzuchten dat er medewerkers zijn die nieuwe taken of verantwoordelijkheden weigeren om de volgende redenen: 'het staat niet in mijn functieprofiel', 'daarvoor wil ik niet verantwoordelijk zijn' of 'daarvoor ben ik niet aangenomen'. Het gaat blijkbaar weer goed met de economie. Maar...wat doe je met dergelijke opmerkingen? Of wat doe je ertegen?
Is het een onuitroeibaar fenomeen dat medewerkers de kont tegen de krib gooien en nieuwe taken weigeren uit te voeren? Je hoort het nogal eens in servicegerichte beroepen, waar plotseling ook 'harde' sales moet plaatsvinden: 'Ja luister eens, DAARvoor ben ik niet aangenomen' of 'daar heb ik helemaal geen zin in, daarom ben ik hier niet komen werken.' En dat terwijl de organisatie met de rug tegen de muur kan staan en alle zeilen moet bijzetten om te overleven.
In een tijd dat functieprofiel en -omschrijvingen de meeste beroepen domineerden, was de bovenstaande uitspraak maar al te vaak rechtmatig. Maar tegenwoordig? In de sneller dan ooit veranderende maatschappij en in een economie die wordt gestuurd door internationale ontwikkelingen. Zijn dergelijke uitspraken dan ook nog (rechts)geldig?
Kijk, ik kan mij voorstellen dat je geen riolering gaat schoonmaken als je bent aangenomen voor receptiewerk of als bureaumanager. Maar waar ligt de grens? Wanneer mag een medewerker nog iets weigeren en wanneer staat deze in zijn recht? En wanneer is de medewerker contraproductief en mag hij of zij op haar weigerachtige houding worden aangesproken?
Het probleem van dergelijke uitspraken is dat je er zo weinig (positiefs) mee kan. Hoe gaat u met dergelijke opmerkingen en weerstand om? Waar liggen de grenzen?
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
De manager moet niet verwachten dat iedere medewerker er van alles bij doet, en ook zijn gewone taken ordentelijk afwerkt. het is vaak ook de toon waarop zoiets gebeurt die bepaalt of medewerkers er open voor staan.
Op het gebied van klantvriendelijkheid / servicegerichtheid is nog heel wat te doen.
Als u wilt dat klanten goed behandeld worden, behandel ook uw medewerkers goed. Trouwens hoe wilt u als manager behandeld worden
Uw medewerker is niet 24 uur per dag bij u aan het werk.
Te vaak wordt ook het argument gebruikt dat de organisatie met de rug tegen de muur staat.
mee eens dat toon waarop zoeits als dit wordt gevraagd zeer belangrijk is. Ook het uitleggen van de redenen waarom iets noodzakelijk is mijns inziens van groot belang. helaas worden beiden vaak vergeten, wellicht 'in the heat of the moment'. Maar juist dan moet een manager naar mijn mening de klasse hebben zich te beheersen en de rust bewaren.
Dank voor de reaktie,
Gyuri
Natuurlijk ben ik het met vorige commentaren eens. De manier waarop het wordt gevraagd en hoe medewerker dagelijks wordt behandeld door zijn manager zijn vaak doorslag gevend.
Er is in het BW zo iets als goed werknemerschap maar dat zelfde BW spreekt, als ik goed geinformeerd ben, over goed werkgeverschap.
Met geven en nemen kom je in een bedrijf een heel eind en dat is in het belang van beide "partijen".