Gisteren stond er een leuk, maar direct ook triest verhaal op Teletekst. Een Engelsman denkt dat hij het winnende lot bezit en een miljoen in de loterij heeft gewonnen. Hij loopt direct het kantoor van zijn baas binnen, gaat vervolgens de beste man uitscheden, gaat op diens bureau dansen en bestelt champagne. Geen wonder dat de man, volledig terecht, op staande voet wordt ontslagen. Dat is wat de man ook blijkbaar wilde. Nu de clou. De 'gelukkige winnaar' had verkeerd gekeken en zich 1 nummer vergist. Kortom, geen miljonair, maar ontslagen en platzak. De baas neemt hem na langdurige smeekbeden weer aan, maar het gepest van collega's wordt hem na enkele dagen teveel en hij neemt alsnog (zelf) ontslag. Een triest verhaal. Blijkbaar speelt er, zonder dat wij het zien, veel meer frustratie op de werkplek dan aan de oppervlakte komt.
In het huidige internettijdperk weet je eigenlijk nooit of een verhaal op waarheid is gebaseerd of niet. Toch hoeven we bij dit verhaal niet lang na te denken, want als het niet waar is, had het zo maar gebeurd KUNNEN zijn. Je moet in Nederland niet de mensen de kost willen geven die vergelijkbaar gedrag vertonen als ze een of enkele miljoenen winnen. Mijn volledig subjectieve schatting? 50% van de bevolking, ook van hoger opgeleiden in bedrijfsleven, zelfstandigen of overheid, neemt direct ontslag of stopt met werken als ze een paar miljoen winnen. En gaat direct op een bergtopje in Frankrijk (of waar dan ook) schilderen, schrijven, musiceren, wijn maken et cetera.
Vreemd is dat eigenlijk. Dat je dus eerst een miljoen (liefst natuurlijk meer) op je rekening moet hebben om te gaan doen waar je zin in hebt. Blijkbaar wegen verplichtingen (hypotheek, gezin, leasewagen) dus zwaarder dan datgene waar je echt zin in hebt om te doen. Zo wordt de gang naar het werk dus een 'verplicht nummer'.
Hier schiet HRM-beleid tekort. Het werk biedt velen dus nog steeds niet datgene wat men echt zoekt (zingeving). Tegelijkertijd lijkt het werk zoveel energie te kosten dat men aan datgene wat men echt wil doen, niet toekomt (energie-niveau).
Mijn 'work-life balance' vragen zijn: wat zou u doen als u een miljoen of twee zou winnen in de loterij? Stelt u uw geluk niet teveel uit? Kiest u wel voor uzelf? Of kiest u voor uw 'public image'.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Ik heb je boeken "De lucht tussen mijn vingers" en "de Strafschop" gisteren gelezen. Beide boeken stralen uit dat ze met liefde, speelsheid en plezier gemaakt zijn. Daarom lezen ze zo lekker.
Als je houdt van wat je doet, ben je graag bereid om er diep in te duiken. Als je dat doet, doe je interessante ondekkingen en dus heb je verrassende dingen te melden. Dat is wat hier gebeurt.
groeten,
Coert
Waar zijn we eigenlijk mee bezig in organisaties! Wat voor spelletjes worden er gespeeld!
Het bericht geeft een fraai beeld van wat er onderhuids allemaal kan leven. De TV serie "The office" waar je naar verwijst is hier een fantastische illustratie van. We hebben het in dit verband over 'The dark side of organizations". Wanbeheer, pesterij, vriendjespolitiek en ga zo maar door. In NL goed beschreven in “Het bureau??? van Voskuil. Vijf dikke pillen vol bureaucratisch geneuzel en bedenkelijk gedrag van bazen. Heel goed verkocht en gelezen! Velen herkennen er kennelijk hun eigen realiteit in.
Hebben managers en consultants die bezig zijn met verbetering van communicatie en leidinggeven hier wel voldoende oog voor? En hoe kan je als organisatie aan kwaliteitsverbetering en klantgerichtheid werken als je dit soort zaken op zijn beloop laat?
mvg/Willem