Maandagochtend. Het moment om elkaar weer even op de hoogte te brengen van de ontwikkelingen in de organisatie. Zeker in Nederland, we zijn niet voor niets vergaderland nummer 1. Hoewel er allerlei productiviteits- en efficiencybevorderende methoden zijn ontwikkeld, gaat de arbeidsproductiviteit in Nederland al vele tientallen jaren nauwelijks omhoog, zeker niet in de hogere echelons. De reden? Het blijft niet bij de maandagochtend, we vergaderen in de Lage Landen de hele week door.

1minutemanager bindt vanaf vandaag de strijd aan tegen de Nederlandse vergadercultuur en geeft alternatieven. Vandaag de eerste aanzet.

De afgelopen dagen was het belangrijkste politieke (binnenlandse!) nieuws het na de komende verkiezingen opstappen van de politici Boris Dittrich, Lousewies van der Laan en vandaag van Schultz van Hagen. Bij Boris Dittrich lag de keuze na vele jaren in de landelijke (en gemeentelijke) politiek, de toegenomen kritiek op zijn leiderschap en verloren verkiezingen, voor de hand. Bij Van der Laan en Schultz van Hagen lijkt opportunisme het te hebben gewonnen van betrokkenheid bij de landelijke politiek. Is Den Haag niet meer dan een mooi opstapje geworden voor een carrière in het bedrijfsleven?

De eerste twee artikelen (artikel 1, artikel 2) over het bekritiseren van de baas behoren tot de best gelezen op deze site. Dit artikel geeft enkele tips die het bekritiseren niet alleen makkelijker, maar ook effectiever maken. Zowel voor de kritiekgever als voor de bekritiseerde zelf.

Stel u koopt een vliegticket naar India. Tijdens de vlucht ontdekt u dat u moet uitstappen in Teheran. Jammer voor u, u kunt niet klagen en u krijgt uw geld niet terug. De vlucht is gewoon met 33% ingekort. Een belachelijk voorbeeld? Nee hoor, bij makelaars gaat het er zo blijkbaar dagelijks aan toe. Een en dezelfde woningen wordt binnen enkele jaren verkocht met compleet uiteenlopende vierkante meters, soms met wel 33% verschil. Wanneer gaan makelaars eindelijk eens voldoen aan de regels van behoorlijk bestuur, governance en compliance? En wanneer worden markt en overheid eindelijk eens wakker en accepteren zij deze handelswijze niet meer?

Bent u een oververhit type? Iemand dus, die direct zegt waar het op staat en zijn of haar mondje weet te roeren? Die direct emotioneel oververhit raakt indien zaken niet gaan zoals het hoort? In de verzengende hitte die ons land nu teistert een aantal verkoelende raadgevingen om even op de rem te trappen. Voor als u weer eens de mist in dreigt te raken door te snel te antwoorden, te reageren of boos te worden.

Ik lees net het nieuws dat Hollywood actrice June Allyson is overleden op 88-jarige leeftijd. Als Glenn Miller fan is zij bij mij vooral bekend en bijgebleven als de vrouw van Glenn Miller (gespeeld door James Steward) in de Glenn Miller story, een van mijn favorie films uit de jaren vijftig. Daarnaast speelde zij in tientallen andere films en tv-series. Na een bezoekje aan de op haar leven en werk gerichte website ontdek ik dat zij van Nederlandse komaf was! Nooit geweten. Lees hierover het navolgende citaat uit het transcript van een interview met Larry King uit diens show van 2001. Een kort eerbetoon aan een bijzonder actrice. Lees verder…

In de International Herald Tribune van 28 juni stond een intrigerende kop ‘Criticizing your boss: A survivor’s guide.’ Kern van de vraagstelling uit het artikel is: hoe kan je kritiek op de baas overleven, zonder er zelf uitgegooid of slechter van te worden? Een typisch Amerikaans artikel in sommige aspecten, ontslag voor de een of de ander lijkt het uitgangspunt te zijn en de vraagstelling in het artikel is beter dan de antwoorden, maar desondanks een korte samenvatting, waarbij ik wat nuances heb toegevoegd.

Ik zie het in vrijwel alle organisaties, profit of non-profit. De communicatie-afdeling wordt geleid en gerund door vrouwen. De financiële en ICT afdeling door mannen. Bij de HRM afdelingen is het beeld daarentegen gemêleerd en bij de operationele afdelingen hebben de mannen nog steeds het voortouw. Hoe zit dat eigenlijk? Is communicatie een ‘vrouwending’, zoals finance en accounting een ‘mannending’ lijkt te zijn?

Afgelopen vrijdag stond in de Volkskrant een verhaal over het strafschop-syndroom. De Rijksuniversiteit Groningen (RUG) ondersteunt Marco van Basten bij het overwinnen van dit syndroom. Uitstekend dat Van Basten hiervoor steun zoekt! Jammer alleen dat de in de krant opgenomen tabellen c.q. statistische informatie vrijwel identiek zijn aan twee tabellen uit mijn nieuwe boek ‘De laatste minuut’ (pagina 150-151), waarvan exemplaren al vele weken in den lande circuleren. Gezien de vele telefoontjes en mailtjes die ik hierover van lezers kreeg, ik ben tenslotte al sinds 2000 met het ‘syndroom’ bezig, zie ik mij helaas genoodzaakt hierop publiekelijk te reageren.

In alle euforie, iets waar ik graag aan meedoe, zijn er ook kritische geluiden te horen. ‘Moet ik soms met een Oranje staart rond gaan lopen?’, aldus een van de vele minder enthousiaste reacties. En er zullen zonder twijfel organisaties zijn die met angst en beven aan de dagen na een wedstrijd van Oranje denken. Komt iedereen wel opdagen? Hebben de meesten last van een enorme kater? Wie melden zich ziek? En heeft het effect op de efficiency en effectiviteit van mijn team? (beeld: de speelsteden van het WK voetbal)