Houston, we’ve got a problem

Er zijn van die boeken waarvan je niet begrijpt waarom ze geen succes zijn geworden. Of nóg geen succes natuurlijk. Houston, we’ve got a problem, leiderschapslessen uit films‘, is daar één van. Auteur Rozemarijn Dols bespreekt bijna 50 films om hier leiderschapslessen uit te trekken waar we direct mee aan de slag kunnen. Boeken over films en management, ik ken velen die een poging hebben gewaagd. Zelden komen de ideeën hieromtrent tot volle wasdom. En de enkele die publicatie wel haalt, lijdt vaak aan een belangrijk euvel. Die mist altijd de favoriete film van de lezer. Door op een andere manier naar het boek te kijken werd het interessant leesvoer en in mijn ogen een prima consumeerbare én bruikbare publicatie.

Over gedragsverandering in organisaties

Compassie is een begrip dat weinig aan bod komt in de hedendaagse managementliteratuur. In mijn ogen zelfs veel te weinig. Zijn we in de managementwereld nog in staat compassie te tonen met de medemens of zijn we alleen het eigen voordeel aan het optimaliseren? In mijn laatste boek Het dodo-effect worden tal van misstanden in organisaties besproken, van zonnekoningengedrag tot jaloezie, van incompetentie tot vastgeroeste voordelen. Verharding en het nastreven van eigenbelang lijken daarbij de norm te zijn geworden. Belangstelling voor collega’s lijkt bijna altijd een zakelijk motief te moeten hebben. We hoeven niet naar een utopie te streven om te beseffen dat mededogen met onze medemensen, en zeker met diegenen met wie wij dagelijks werken, helemaal geen slecht uitgangspunt hoeft te zijn. Het is in mijn ogen zelfs een uitstekende zakelijke overweging, want loyaliteit en lange termijn commitment krijg je niet door extra te belonen, maar door gezamenlijk doelen na te streven waar ieder in gelooft en waarbij iedereen elkaar het licht in de ogen gunt. Een artikel uit het hart, over Yuri van Gelder, Barack Obama, ontwikkelingshulp en zo meer. 

Vorige week verscheen op de website SportknowhowXL in de rubriek de vraag aan een vraag van… Alex Pastoor, trainer van Sparta, voorheen trainer van Excelsior, NEC en AZ  aan… yours truly… Gyuri Vergouw, organisatieadviseur en auteur van sport-/managementboeken, waaronder ‘De Strafschop’.

Ik wil dit mijn eigen lezers niet onthouden, bijgaand dus:

Alex Pastoor: De vraag
Jouw bijnaam is ‘Professor Penalty’. Vind jij het ook raar dat veel mensen het nemen van penalty’s niet trainbaar vinden? Is er verschil tussen een penalty nemen in de wedstrijd zelf of het nemen van penalty’s in een beslissende reeks na de wedstrijd? Tot slot, kun je aangeven wat verschillen zijn tussen het nemen van penalty’s bij voetbal en het nemen van penalty’s/strafballen in andere takken van sport? Klik door voor het antwoord:

Henk Hofland’s Cicero Consultants

Henk Hofland is vandaag overleden. Negen jaar geleden plaatste ik de onderstaande recensie van zijn boek ‘Cicero Consultants’. Een herplaatsing ter herinnering aan deze grote journalist en schrijver. Bijgaand:

Henk Hofland. De primus inter pares van de Nederlandse journalistiek. Uitgeroepen tot journalist van de vorige eeuw door zijn collega’s. Tachtig jaar inmiddels, maar ‘still going strong’. Zelf vond ik het altijd een beetje een zuurpruim. Tot ik een documentaire zag van KRO-Reporter en niet anders dan respect en bewondering kon opbrengen voor deze grand old gentleman van de Nederlandse journalistiek. Dit jaar verscheen zijn roman ‘Cicero Consultants’, tot mijn verbazing nauwelijks opgepikt door collega management-bloggers. Een boek met een cynische (dat dan dus weer wel) blik op onze tijd en ons leven dat tevens in een adem door een vernietigend oordeel velt over diverse beroepsgroepen. Gelukkig niet alleen over consultants.

Het staat er echt. Ik kijk nog eens naar het artikel in het Historisch Nieuwsblad. De Afsluitdijk is in 1932 twee jaar voor de afgesproken datum opgeleverd (1). Een complex bouwwerk succesvol en voor de deadline afronden, het is lang geleden dat ik dat ergens heb gelezen. We kunnen tegenwoordig de meest complexe projecten beheersen met prachtige software en andere tools. Hulpmiddelen die Cornelis Lely c.s.. bij de bouw van de Afsluitdijk niet ter beschikking stonden. (zie filmpje)

Marathonlessen voor droomprestaties

De marathon als metafoor om met meer energie, motivatie en succes in actie te komen. Veranderingen te starten. Te experimenteren. En anderen daarin te inspireren om mee te bewegen. Kortom, droomprestaties realiseren.

Aldus de achterflap van het nieuwe boek van mijn oud-collega Cris Zomerdijk, bekend van zijn in 2012 samen met Frank Kwakman gepubliceerde ‘De ondernemende professional’. In 42, niet toevallig qua aantal maar vlot vormgegeven, pagina’s rent Zomerdijk langs enkele kernthema’s die van belang zijn voor marathonlopers.

Tegenspraak, hoe je beter wordt van dwarsliggers

Een opvallende afwezige in de longlist voor managementboek van het jaar 2016 was Tegenspraak van Peter van Lonkhuyzen. In mijn ogen zeer ten onterechte, want Van Lonkhuyzen bespreekt een van de belangrijkste vaardigheden voor managers van dit moment, het omgaan met tegenspraak. En dat op een, zoals je van een journalist mag verwachten, toegankelijke en onderhoudende manier. Voor mij het belangrijkste managementboek van 2016.

Commitment, de belofte van betrokkenheid en bevlogenheid in organisaties

Deze week geen nieuwe posting in verband met activiteiten in het buitenland. Daarom een aantal links naar interviews, recensies en reacties op mijn boeken ‘Commitment’ en ‘Het dodo-effect’.

Deze week verscheen een fijn interview met CHRO magazine online, bijgaand de LINK. Een overzicht van meerdere recensies en artikelen over het boek ‘Commitment’ kan gevonden worden via deze link bij de uitgever, waar het boek ook besteld kan worden. Een overzicht van reacties op en recensies van ‘Het dodo-effect’ is HIER .

Na een periode waarin mijn boeken niet of nauwelijks verkrijgbaar waren bij de belangrijke afnemer Managementboek.nl zijn deze nu weer goed beschikbaar. Weliswaar door de problematische beschikbaarheid ver teruggezakt in de charts, maar daar wordt met veel publiciteit de komende maanden hard aan gewerkt. Bijgaand de LINK naar Managementboek en naar de nieuwe managementboekensite Businezz.nl.

Gyuri Vergouw

Over gedragsverandering in organisaties

De voetbalwereld staat niet alleen in deze sterke voorkeur voor het vooroordeel. Wat te denken van de financiële sector? ‘Als we onze talenten niet genoeg betalen, vertrekken ze naar het buitenland waar ze veel meer kunnen verdienen.’ De werkelijkheid gebiedt te zeggen dat er nauwelijks talenten uit de financiële sector naar de VS of Engeland vertrekken, gewoonweg omdat er nauwelijks vraag naar ze is of omdat de financials graag in ons land blijven wonen. Maar mensen hechten buitensporig veel waarde aan datgene wat hun eigen mening bevestigt, dus als men een collega naar Londen ziet vertrekken, zien ze direct een braindrain van jewelste. Daar schijnen we als mens beter mee om te kunnen gaan. Men blijkt uitstekend in staat de eigen mening te onderbouwen door alleen datgene te zien en te gebruiken wat deze mening staaft.

Over gedragsverandering in organisaties

In mijn (auteurs)leven ben ik een sterke vorm van de voorkeur voor bevestiging tegengekomen. Je zou het zelfs de voorkeur van een hele natie kunnen noemen. Het is een herkenbaar voorbeeld, want zelfs als je niet van voetbal houdt, weet je dat Nederlandse voetballers niet echt de beste strafschopnemers ter wereld zijn. Integendeel, we behoren tot de drie slechtste landen ter wereld. Hoe kan dat? Ik ben dat vanaf 1998 gaan uitzoeken. Na de halve finale van het wereldkampioenschap in datzelfde jaar, waarin Oranje als vanzelfsprekend na strafschoppen werd uitgeschakeld door Brazilië, besloot ik onderzoek te doen naar de grote vraag die veel voetballiefhebbers toen (en overigens nu nog) bezighield: kun je nu wel of niet op het nemen van strafschoppen trainen? Voorafgaand aan het verschijnen van mijn boek ‘De strafschop, zoektocht naar de ultieme penalty’ medio 2000, waren tot mijn verrassing bijna alle reacties negatief: ‘Waarom zou je over strafschoppen een boek schrijven, iedereen weet toch dat je daar niet op kan trainen.’