Rubriek: Boardroom / Strategy

De laatste maanden merk ik een hernieuwde belangstelling voor begrippen als betrokkenheid en bevlogenheid. Nu zijn deze begrippen nooit ver weg in de belangstelling van mangers en consultants en zijn ze ‘tijdloos’. Desondanks denk ik dat juist in economisch voorspoedige tijden aandacht voor met name betrokkenheid zeer belangrijk is. En er zijn ook veel misvattingen over de begrippen. Zo zijn juist 50 plussers vaak bevlogener en betrokkener bij de goede zaak dan jongere medewerkers. Ik hoorde onlangs een professional uit het hotelwezen klagen dat jonge medewerkers nauwelijks vast te houden zijn en in sommige gevallen het hele team jaarlijks volledig is vernieuwd. Ondanks alle gunstige arbeidsvooraarden. ‘We doen er alles aan, maar voor je het weet zijn ze weer vetrokken naar Australie’.

Een ander voorbeeld is de HRM-directeur van een populair snoepgoedmerk die mij vertelde dat zij regelmatig benaderd werd door jongeren die het ‘merk’ wel cool vonden, maar toch graag op voorhand wilden weten a) wat zij konden verdienen b) of het bedrijf sabbaticals en langdurige verlof vergoedde 3) studiekosten op zich nam, vooral voor een MBA en 4) welke andere secundaire arbeidsvoorwaarden er waren die de sollicitant over de streep konden trekken. Ik geef die jongeren geen ongelijk, zeker niet met de huren die in mijn regio aan hen worden berekend (Amsterdam), maar het geeft ook een nieuwe problematiuek aan voor werkgevers. Hoe hou ik werknemers vast, en hoe zorg ik er voor dat de bevlogenheid zich tijdens het werk toch vooral richt op de organisatie?

Ik vind darom een begrip als commitment ook beter geschikt om in organisaties te hanteren dan sec bevlogenheid, ook wel engagement genoemd, of betrokkenheid. Je kan tenslotte enorm bevlogen zijn, maar niet bij het dagelijkse werk. Idem dito geldt dit voor betrokkenheid. Commitment definieer ik dan ook als een ‘vrijwillig aangegane, maar niet vrijblijvende afspraak of belofte’. Lees: afspraak = afspraak. Dat willen we allemaal, maar als puntje bij paaltje komt, loopt een groot deel ervan weg. Terwijl het niet zo strikt hoeft te zijn zoals het er staat. Maar hoe dat zit, dat kan je teruglezen in diverse artikelen op ManagementSite.nl (gratis) of in mijn boek ‘Commitment, de belofte van betrokkenheid en bevlogenheid’.

Meer info? Lees dan deze verhalen! Of bestel het boek bij Businezz.nl of ManagementBoek.nl

Commitment, een grote sprong voor managers

Commitment: hoe krijg je het, hoe verlies je het?

De managementmonologen, kompas in de managementjungle

In dit tweede deel van de korte serie over governance en compliance ga ik onder meer in op de diverse rollen die een compliance manager kan spelen binnen organisatie. De integrale versies van deel 1 en 2 zijn integraal te lezen in De managementmonologen, kompas in de managementjungle.

De managementmonologen, kompas in de managementjungle

Twee van de minst favoriete onderwerpen in de managementliteratuur zijn zonder twijfel governance en compliance. En dat is eigenlijk heel vreemd, want het gaat om de essentie van integer en goed zakendoen. Daar wordt weleens lacherig over gedaan, de vraag is of dat wel zo verstandig is. Slechte governance en non-compliance kunnen namelijk enorme consequenties in zich dragen en tot hoge kosten en zware straffen leiden. Niet alleen en zozeer voor de personen die zich niet volgens de regels hebben misdragen, maar vooral voor diegenen die de rotzooi daarna mogen opruimen. Dat kan soms meer dan tien jaar duren, denk maar aan woekerpolissen. In mijn nieuwe boek ‘De managementmonologen’ besteed ik daarom een hoofdstuk aandacht aan de beide onderwerpen. Het is belangrijk, onontkoombaar en extreem belangrijk om hier dus wel weet van te hebben. Wat levert ‘netjes zakendoen’ dan (meer) op (dan niet netjes zakendoen?)? En dat met opmerkelijk succes! Het hoofdstuk wordt enorm veel gedeeld via managementpodia als managementsite.nl (waar het een hoofdartikel was), FM magazine (financials) en via LinkedIn en andere social media. Daarom op mijn eigen site 1minutemanager een korte serie die op het genoemde hoofdstuk is gebaseerd.

Klik door en lees verder:

Management-monologen, kompas in de managementjungle

Managers en de managementliteratuur staan er niet al te best op bij het grote publiek. Ideeën, hypes, theorieën en methodes overwoekeren het managementlandschap en velen vinden management inmiddels weinig meer dan flauwekul. Is dat wel zo? Juist voor wie snakt naar overzicht én inzicht schreef managementauteur Gyuri Vergouw het boek De managementmonologen. Hij gaat hierin op zoek naar de zin en onzin van de belangrijkste theorieën die hij vakkundig en met humor fileert. (Lees verder)

Over gedragsverandering in organisaties

Dit is het tweede en laatste deel over het dodo-effect, een artikel waarnaar ook mijn boek ‘Het dodo-effect, over gedragsveranderig in organisaties’ is genoemd. In dit boek staan 15 vreemde gedragingen van mensen in organisaties uitgelegd en toegelicht.

Neem Kaplan en Norton, auteurs van het boek over van de Balanced Scorecard, een benadering die de aansturing van organisaties op basis van een beperkt aantal kritieke succesfactoren en prestatie-indicatoren mogelijk maakt. Hun onderzoek beperkte zich in eerste instantie tot twaalf productiebedrijven uit de basisindustrie, sectoren waar het werken met prestatie-indicatoren al van oudsher stevig is ingeburgerd.

Over gedragsverandering in organisaties

In ‘Alice in Wonderland’, het wereldberoemde verhaal van Lewis Carroll, komt een scène voor waarin een aantal personages uit het boek drijfnat worden doordat ze in een meertje vallen. Om droog te worden, stelt het karakter van de Dodo voor een wedstrijd te houden. Iedereen moet rond het meertje rennen totdat ze droog zijn en daarbij maakt het niet uit waar ze starten, hoe ze lopen en hoever ze gaan. Niemand houdt bij hoever de deelnemers gerend hebben of hoelang. Als ze na een tijdje aan de Dodo vragen wie gewonnen heeft, antwoordt deze na lang nadenken: ‘Iedereen heeft gewonnen en iedereen krijgt een prijs.’ Dit noemt men in de psychotherapie het ‘dodo-effect’, het over-generaliseren van het effect van een therapie. Kortom, het maakt soms in wezen helemaal niet uit wat je doet of dat je wat doet, de aanwezigheid van een therapeut is al afdoende om tot een positief effect te komen.

Over gedragsverandering in organisaties

In het eerste deel ben ik ingegaan op drie oplossingsrichtingen bij het bestaan van een angstcultuur in organisaties. In dit tweede en laatste deel een overzicht van herkenningspunten en enkele do’s en dont’s. Het oplossen van een situatie waarin een angstcultuur is ontstaan is vanzelfsprekend geen kinnesinne en ook niet op te lossen met een stappenplan of kek vormgegeven Powerpoint presentatie. Toch kunnen we veel leren van ervaringen elders en biedt informatie over angstculturen vooral inzicht in symptoomherkenning en (mogelijk) -bestrijding.

Het werkt! Hoe zorg-instelling Philadelphia meer doet met minder regels

Je moet maar durven, een boek schrijven waarin de hoofdrolspelers namen dragen als Han van Esch, Greet Prins, Klaas Smit, Henk Stoel en Gabriel Zwart. Toch is dat wat Johan Faber met Het werkt! heeft gedaan. In de stroom aan artikelen, pamfletten en overige publicaties over de problemen in de zorg is Het werkt! een lezenswaardige uitzondering.  De door Faber op prettige wijze beschreven case study behandelt het veranderproces van zorginstelling Philadelphia. Over hoe een organisatie terug ging naar De bedoeling en hoe minder regels en geleuter leidde tot betere zorg. Het kan anders en die verandering hoeft niet altijd geld te kosten, laat staan bewerkstelligd te worden door nog meer managementlagen in te zetten.

Over gedragsverandering in organisaties

Waarom accepteren al die frontsoldaten zonder al te veel morren hun karige salaris? Dit is het tweede en afsluitende deel van het tweeluik over graaigedrag en harde werkers die te weinig krijgen.

Tijdens mijn studie was ik korte tijd leraar economie en handelswetenschappen op een Amsterdams lyceum. Mijn CV was nog bijna leeg en het leek mij een mooie manier om wat werkervaring op te doen. Er was in die tijd een enorm tekort aan leraren economie. De rector nam mij na een kort gesprek aan en voegde er direct aan toe: ‘wees maar niet te trots dat je bent aangenomen, je was de enige sollicitant’. Hoewel het werk best leuk was, bleek dat ik uiteindelijk per gewerkt uur slechts 3 gulden overhield. Toen ik de rector aangaf dat ik dan beter vakken kon gaan vullen, zei hij: ‘je werkt hier niet voor het geld, geen enkele leraar doet dat, je werkt hier voor een psychologisch inkomen’.

Over gedragsverandering in organisaties

De financiële crisis van 2008 heeft een stevige discussie aangezwengeld die tot op de dag van vandaag in alle hevigheid voortduurt en waarvan de essentie kan worden teruggebracht tot één woord: geld. Peter Drucker stelde al in 1997 dat ‘er bij een volgende economische recessie een eruptie aan bitterheid en minachting zal zijn voor de corporate opperhoofden die zichzelf met miljoenen hebben verrijkt’. Hij kreeg tien jaar later gelijk. Inmiddels worden exorbitante beloningen en de bonuscultuur vereenzelvigd met zelfverrijking en graaigedrag. De onderliggende vraag hierbij is: ‘Waarom verdienen sommige managers zoveel geld zonder zelf ook maar enig risico te lopen, terwijl professionals die dagelijks in de frontlijn strijden vaak schrikbarend lage salarissen verdienen?