De managementmonologen, kompas in de managementjungle
In dit tweede deel van de korte serie over governance en compliance ga ik onder meer in op de diverse rollen die een compliance manager kan spelen binnen organisatie. De integrale versies van deel 1 en 2 zijn integraal te lezen in De managementmonologen, kompas in de managementjungle.
De managementmonologen, kompas in de managementjungle
Twee van de minst favoriete onderwerpen in de managementliteratuur zijn zonder twijfel governance en compliance. En dat is eigenlijk heel vreemd, want het gaat om de essentie van integer en goed zakendoen. Daar wordt weleens lacherig over gedaan, de vraag is of dat wel zo verstandig is. Slechte governance en non-compliance kunnen namelijk enorme consequenties in zich dragen en tot hoge kosten en zware straffen leiden. Niet alleen en zozeer voor de personen die zich niet volgens de regels hebben misdragen, maar vooral voor diegenen die de rotzooi daarna mogen opruimen. Dat kan soms meer dan tien jaar duren, denk maar aan woekerpolissen. In mijn nieuwe boek ‘De managementmonologen’ besteed ik daarom een hoofdstuk aandacht aan de beide onderwerpen. Het is belangrijk, onontkoombaar en extreem belangrijk om hier dus wel weet van te hebben. Wat levert ‘netjes zakendoen’ dan (meer) op (dan niet netjes zakendoen?)? En dat met opmerkelijk succes! Het hoofdstuk wordt enorm veel gedeeld via managementpodia als managementsite.nl (waar het een hoofdartikel was), FM magazine (financials) en via LinkedIn en andere social media. Daarom op mijn eigen site 1minutemanager een korte serie die op het genoemde hoofdstuk is gebaseerd.
Klik door en lees verder:
Over gedragsverandering in organisaties
Uiteindelijk moet onze analyse leiden tot nader inzicht in de persoon en persoonlijkheid in kwestie en mogelijkheden bieden optimaal gebruik te maken van diens sterke punten. Tevens ontstaat beter inzicht op welke punten samenwerking mogelijk is, waar grote verschillen waarschijnlijk zijn en op welke punten voordeel te behalen valt. De realiteit gebied te zeggen dat we ons in de praktijk vooral op de zwakke punten richten. Zo willen Nederlandse managers dat de Oost-Europese medewerkers vooral verantwoordelijkheid leren nemen, terwijl het vaak juist harde werkers zijn die liefst zo goed mogelijk uitvoeren wat de baas heeft bedacht.
Over gedragsverandering in organisaties
Een van de grootste toekomstige uitdagingen voor topmanagement blijkt volgens de Harvard Business Review het managen van Millennials te zijn (issue nov. 2016). Niet verwonderlijk dus dat generatiemanagement al enige tijd tot de populairste managementonderwerpen behoort, ook gezien de vele grootschalige veranderingen in onze maatschappij die elkaar in hoog tempo opvolgen. Het is voor de oudere generaties als babyboomers, geboren vlak na de oorlog, en generatie X, geboren in de jaren zestig, behoorlijk lastig alle ontwikkelingen op internet en social media gebied bij te kunnen benen. Voor de jongere generaties, zoals Generatie Y en Z, geldt weer dat het voor hen moeilijk is de stevig gebarricadeerde carrière-bastions van de oudere generaties te slechten. Nog steeds worden de sleutelposities in het bedrijfsleven en bij de overheid voor een groot deel ingenomen door de generatie babyboomers die in de periode 1945-1964 zijn geboren.
Bondscoach coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders
Het zal weinigen zijn ontgaan dat de verhoudingen tussen Johan Cruijff en Louis van Gaal op zijn zachtst gezegd ‘koel’ zijn. Dat is ‘logisch’. Er worden vele mogelijke oorzaken genoemd maar ik beschrijf een fundamenteel denkverschil tussen beiden dat tot op heden geen aandacht heeft gekregen. In mijn ogen is Johan Cruijff in zijn denken en doen namelijk een typische Rijnlander, terwijl Van Gaal een bijna spreekwoordelijke Angelsaks aan het worden is. En dat leidt onvermijdelijk tot problemen. Niet alleen in het voetbal. Het voetbal biedt echter ook een verrassende oplossingsrichting.
Asterix en de filosofie van Frankrijk
‘Die Romeinen zijn gestoord’. Dat zou de vertaling vanuit het Frans moeten zijn van wat inmiddels een gevleugelde uitspraak is uit de Asterix stripboeken. ‘Rare jongens, die Romeinen’ werd het in de wat bravere Nederlandse vertaling, vaak uitgesproken door Obelix, de grote vriend van de Gallische naamgever van de met 350 miljoen verkochte exemplaren succesvolste Franse stripserie ooit. Bijna elk volk moet aan deze uitspraak geloven, na de Romeinen volgden de Engelsen, de Egyptenaren, de Grieken en ga zo maar door. Maar opmerkelijk genoeg niet de Duitsers, Spanjaarden en Zwitsers…met buurlanden gingen de auteurs blijkbaar voorzichtiger om. Zijn de Fransen xenofoob of vinden ze die buitenlanders weliswaar gek, maar eigenlijk toch stiekem heel interessant? De Fransen zouden de Fransen niet zijn als ze daar niet een legioen filosofen over hebben laten nadenken. Het moet namelijk wel inhoud hebben, intellectueel verantwoord zijn, anders kom je hier in dit land niet ver. Ook les Bandes Dessinées, de strips, nemen de Fransen namelijk heel serieus. Het is hun 9e kunstvorm. Een kijkje in de ziel van de Fransen, via strips, filosofen, rechtse intellectuelen, doemdenkers en de zingende cultuurdragers.
Koffie in Menton
Het heden begrijpen in het licht van het verleden. Een passende ondertitel bij een special (hors serie) van dagblad Le Monde over de Franse geschiedenis. Een mooi startpunt om te bezien hoe Fransen eigenlijk over Nederland en de Nederlanders denken. Het kortste antwoord hierop? Niet! De jeugd hooguit als het om coffeeshops gaat. De ouderen beschouwen Nederland denk ik als een soort onontgonnen gebied boven Wallonië. In de Franse literatuur-, cultuur- en geschiedenisbeleving speelt ons land geen grote rol. Mooiste voorbeeld? In de special toont Le Monde, toch niet het minste dagblad in de wereld, landkaarten die teruggaan tot het jaar 0. En wat zien we keurig ingetekend op kaarten vanaf het jaar 400 na Christus? De Flevopolders! Maar in hetzelfde nummer wel kritiek leveren op onze grote 17e-eeuwse kaartmaker Hontius die de westkust van Frankrijk niet nauwkeurig genoeg heeft afgebeeld.
Leon, Parador, Entree
Een van de moeilijkst te duiden aspecten van de hedendaagse Spaanse maatschappij is de verwerking van het Franco tijdperk (1939-1975), een periode waarin het land gebukt ging onder dictatoriale onderdrukking. Er is bijna niets in het land te vinden dat aan de oud dictator doet denken. En als er al een gedenkplaquette te vinden is die herinnert aan deze donkere periode, dan is deze slecht onderhouden of wordt deze nauwelijks bezocht of geëerd. Het is een onderwerp waar je blijkbaar niet over spreekt, niet terug aan denkt en niet aan refereert. Toch lijkt het er stilletjes op dat er barsten komen in dit pantser van onverschilligheid.
Champagne en Karnemelk
Je verwacht het niet maar de afgelopen jaren zijn er weer meer fusies en overnames geweest dan ooit. Toch leveren veel van deze fusies niet op wat ervan wordt verwacht en het verschil in bedrijfscultuur is met enige regelmaat een van de spelbrekers. Het klikt gewoon niet tussen beide bedrijven. De aan de bedrijven zo eigen managementstijl en organisatiecultuur staan een succesvolle samenwerking in de weg. Een publicatie die zich specifiek richt op deze cultuurverschillen is Champagne en Karnemelk van Bim Bensdorp, oud-directeur van Hoogovens/Corus.
De crisis slaat keihard toe in Spanje…of toch niet? 1minutemanager is dol op de binnenlanden van het Iberisch schiereiland en maakte de afgelopen weken een tocht langs meer dan 20 dorpen en steden in midden, west en noord Spanje en Portugal en ‘zag’ zichtbare rijkdom en onzichtbare armoede. Gaan de Spanjaarden anders om met de crisis dan Nederland of is het beleid aldaar beter dan hier? Het viel mij op dat veel van de vooraf verwachte ellende niet tot uiting kwam in dramatische beelden. Integendeel. Spanje heeft de afgelopen 10 jaar, ja waarschijnlijk op kosten van de Noord-Europese belastingbetaler, een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Zijn zij nu zo slim of zijn wij nu zo dom?
