Tag: Communicatie

Henk Hofland’s Cicero Consultants

Henk Hofland is vandaag overleden. Negen jaar geleden plaatste ik de onderstaande recensie van zijn boek ‘Cicero Consultants’. Een herplaatsing ter herinnering aan deze grote journalist en schrijver. Bijgaand:

Henk Hofland. De primus inter pares van de Nederlandse journalistiek. Uitgeroepen tot journalist van de vorige eeuw door zijn collega’s. Tachtig jaar inmiddels, maar ‘still going strong’. Zelf vond ik het altijd een beetje een zuurpruim. Tot ik een documentaire zag van KRO-Reporter en niet anders dan respect en bewondering kon opbrengen voor deze grand old gentleman van de Nederlandse journalistiek. Dit jaar verscheen zijn roman ‘Cicero Consultants’, tot mijn verbazing nauwelijks opgepikt door collega management-bloggers. Een boek met een cynische (dat dan dus weer wel) blik op onze tijd en ons leven dat tevens in een adem door een vernietigend oordeel velt over diverse beroepsgroepen. Gelukkig niet alleen over consultants.

Over gedragsverandering in organisaties

In de eerste twee delen ben ik ingegaan op de achtergronden van het door mij zo benoemde George-Clooney-effect. In dit laatste deel geef ik een sprekend voorbeeld uit de geschiedenis alsmede de do’s en de don’ts.

Het misschien wel bekendste en in ieder geval mooiste voorbeeld van de invloed van uiterlijkheden op de perceptie van mensen kunnen we terugvinden in het jaar 1960. Tijdens de Amerikaanse presidentsverkiezingen wordt het eerste rechtstreekse televisiedebat ooit gehouden tussen de kandidaten Richard M. Nixon en John F. Kennedy. Inmiddels had 88% van de Amerikanen een televisie-aansluiting, gestegen van slechts 11% tien jaar eerder. Nixon was door zijn ervaring op voorhand de grote favoriet en had grote dossierkennis. Kennedy was een outsider.

Over gedragsverandering in organisaties

Hoe komt het toch dat we onze gedachten niet bij een vergadering kunnen houden? Kunnen onze hersenen niet meer dan een beperkte hoeveelheid informatie bevatten? Of zijn vergaderingen of sprekers echt zo saai dat wij onze gedachten er niet meer bij kunnen houden? Er zijn zelfs woorden die de remmende werking van maar voortdurende en nergens toe leidende bijeenkomsten treffend weergeven: de vergadertijger en vergaderverkalking. Om over de filibuster maar te zwijgen.

Over gedragsverandering in organisaties

Hoe komt het toch dat we onze gedachten niet bij een vergadering kunnen houden? Kunnen onze hersenen niet meer dan een beperkte hoeveelheid informatie bevatten? Zijn vergaderingen of sprekers echt zo saai dat wij onze gedachten er niet meer bij kunnen houden? ‘Er wordt hier geregeld en lang vergaderd over scheefliggende stoeptegels in Jipsingboertange’, aldus voormalig VVD-coryfee Johan Remkes (Peeperkorn & Sitalsing, 2007) over de vergaderwoede in de politiek. Geen wonder dat veel aanwezigen bij vergelijkbare vergaderingen half in slaap vallen en de gedachten laten afdwalen. Want laten we wel wezen, veel vergaderingen zijn oersaai, blijven draaien om hetzelfde punt en gaan vaak het langst over de minst belangrijke zaken (of het kortst over de belangrijkste zaken, zie Kerstkaartmanagement). Het is daarom niet meer dan begrijpelijk dat veel vergaderaars mentaal afhaken.

Bondscoach coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders

De communicatieproblemen binnen Ajax hebben de afgelopen dagen een opmerkelijk vervolg gekregen. Assistent-bondscoach en voormalig topvoetballer Marco van Basten valt leermeester Johan Cruijff plots keihard af. De ‘fluwelen revolutie’ van enkele jaren geleden wordt vergeleken met ‘De Fabeltjeskrant’. Hoe komt het toch dat voetballers altijd gelijk willen hebben en gelijk denken te hebben? Iets wat overigens gedeeld wordt met veel fans. Het wordt in mijn optiek veroorzaakt door een combinatie van vier factoren.

Dit is het tweede deel (klik hier voor eerste deel) van commiment en communicatie, gebaseerd op mijn boek ‘Commitment de belofte van betrokkenheid en bevlogenheid in organisaties’.

2. Wees  duidelijk over wie betrokken is

Zowel bij het ontwerp als bij de uitvoering van het veranderproces dient helder te zijn wie wel, en wie niet, betrokken is. Hier gaan managers regelmatig de fout in. De managementteams en/of de veranderteams laten zich verleiden tot drie ineffectieve benaderingen:

Commitment
de belofte van betrokkenheid en bevlogenheid in organisaties Gyuri Vergouw

Hoe creëer je draagvlak? Zonder commitment maakt een veranderproces of een nieuwe strategie geen schijn van kans, zoveel is al duidelijk geworden uit eerdere artikelen op deze site. Liever een matige strategie met veel commitment dan een goede zonder. Maar hoe bouw je draagvlak op? Hoe krijg je alle medewerkers betrokken n bevlogen voor de voorgestane transformatie?

Commitment, de belofte van betrokkenheid en bevlogenheid in organisaties. Vergouw

Waarom blijven we worstelen met ‘afspraak is afspraak’?  Iedereen wil het, iedereen begrijpt het belang ervan, maar uiteindelijk modderen we toch liever maar door en we zien wel wat er van komt. Hoe kan dat? Ik heb in de dagelijkse praktijk en tijdens mijn onderzoek voor mijn publicatie over ‘Commitment’ kunnen ondervinden hoe op een statement als ‘afspraak is afspraak’ wordt gereageerd. Men onderschrijft het belang ervan, men erkent de kracht die erin besloten ligt, maar men vindt het vaak, net als commitment, (te) confronterend. Dan wordt het opnemen van ‘afspraak is afspraak’ in beleidsnotities of codes of conduct al snel holle management-retoriek. Wat is de oplossing?

Bent u wel eens met een groepje vrienden luxe uit eten gegaan, terwijl eigenlijk iedereen veel meer zin had in een simpel pizza’tje of een patatje? Of bent u gezamenlijk naar een diepgravende Franse film gegaan, terwijl iedereen eigenlijk liever thuis bleef om wat te zappen? Dan heeft u direct te maken gehad met de ‘Abilene Paradox’.

Een van de belangrijkste managementconcepten die uit de jaren negentig is overgebleven is de ‘lerende organisatie’, voortgebracht door Peter Senge. Een van de bekendste leerpunten hieruit is dat de niet vastgelegde kennis van een bedrijf vaak belangrijker is dan de in boeken of computers vastgelegde kennis. Sociale netwerken en uitwisseling, die plaats vindt in een sfeer van een ‘community’ of gemeenschap, ontwikkelt en versterkt deze niet vastgelegde kennis en is een belangrijke activa van organisaties. Medewerkers vormen zogenaamde ‘communities of practice’, en het is daar waar het echte leren plaats vindt. Hoe ziet zoiets abstracts als een ‘community of practice’ er uit?