Tag: Ego

Wandelcoaching: zin en onzin

het labyrint van de ziel

Het labyrint van de ziel

Mocht je na mijn artikel op ManagementSite denken dat ik een hekel heb aan coaching, dan zie je dat verkeerd. Ik probeer echter altijd kritisch te blijven kijken naar ‘wat werkt wel, en wat werkt niet of maar beperkt’. Dat zal een eeuwige zoektocht blijven, maar wel noodzakelijk willen de vakgebieden coaching en management relevant blijven. Daarbij is ook sprake van ontwikkeling, wat vroeger werkte, werkt nu vast niet meer. En omgekeerd. Vaak is echter door de bomen het bos niet meer te zien, de ene ontwikkeling is nog niet uitgebloeid of de volgende dient zich alweer aan.

Een van die ontwikkelingen is ‘wandelcoaching’ geweest, een van de verworvenheden van de Covid-19 periode. We spraken niet meer af binnen de kantoormuren, maar gingen als coach vaker en ‘veiliger’ de hort op. Waar we vroeger  meestal (en nee, zeker niet altijd)afspraken bij een brugrestaurant, een Van der Valk on the road, ergens bij een open haard of in de huiselijke sfeer, daar spraken we nu af om ‘ergens’ te gaan lopen. Vaak in de vrije natuur, ergens waar je ongestoord met elkaar van gedachten kan wisselen. Ik noemde het eerder al een verworvenheid en ik denk dat dit ook zo is, een van de weinige positieve ontwikkelingen die wij aan Covid te danken hebben.

Het wandelen met een coachee in de vrije natuur biedt naast de ruimte, de zuurstof (die ik zeker in zakelijke ruimten vaak benauwend vind), de ongedwongenheid vooral de mogelijkheid om gebruik te maken ván die natuur. Ik mag dan een stadsjongen zijn, de (her)ontdekking van de natuur tijdens Covid was voor mij zélf in ieder geval weer een openbaring. Zoals vaak leer je als coach onbewust soms meer over jezelf tijdens gesprekken dan als coachee! Al snel bleek mij dat de door mij gecoachten juist die link met de natuur, en de soms en met mate door mij gebruikte metaforen,  het meest op prijs stelden. Daarnaast, die metaforen bleven ook bijna per definitie het meest hangen, bleven hen het meeste bij. 

Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik in mijn laatste coachingsboek Het labyrint van de ziel veel gebruik maak van de natuur als metafoor. De protagonist is een manager op zoek naar nieuwe inzichten, naar nieuwe zingeving. Hij belandt op Kreta in een labyrint waar hij al wandelend allerlei magische figuren tegenkomt, zoals Goden, een sjamaan, een orakel een levensgenieter en zo meer. Deze helpen hem door middel van het stellen van goede (Socratische) vragen antwoorden of in ieder geval een richting te vinden op vele levensvragen. 

Zo bleek maar weer dat elk nadeel een voordeel kan hebben. We werden gedwongen ons heil elders (lees buiten kantoor en obligate ontmoet-plekken) te zoeken en kwamen daarbij uit waar we ooit vandaan kwamen: de natuur. Hoewel ik net als ieder ander ‘last’ van Covid heb gehad, beschouw ik de wandelsessies en het feit dat ik deze heb kunnen verwerken in mijn laatste publicatie als een groot geschenk uit deze periode. Ik zal in een latere post nog terugkomen op de (on)mogelijkheden van wandelcoaching. Want zoals bij alle methoden en technieken, het heeft zinnige en minder zinnige kanten.

Gyuri Vergouw

Het labyrint van de ziel is overal on- en offline in Nederland en Vlaanderen in de Nederlandstalige versie verkrijgbaar. De Engelse E-book versie is wereldwijd verkrijgbaar (onder de naam George Fargo!). De gedrukte Engelse versie verschijnt begin juni.

Zie bijvoorbeeld: Bol.com ; Amazon.com

 

 

 

 

Gedrag van de Zonnekoning (deel 3)

Het dodo effect

Over gedragsverandering in organisaties

Zonnekoningengedrag kan ernstige consequenties voor organisaties hebben. Dezelfde managers die de organisatie groot hebben gemaakt, kunnen de continuïteit hiervan even later ernstig bedreigen. De zonnekoning verliest het perspectief en de realiteitszin uit het oog en besteedt meer tijd aan openingen van kunsttentoonstellingen en aan golf- of bridgetoernooitjes dan aan de dagelijkse gang van zaken. Zonnekoningen geven daarmee de medewerkers het verkeerde voorbeeld; ego en neurotische trekjes voeren uiteindelijk de boventoon. Het leidt tot het stellen van verkeerde prioriteiten (een tv-show gaat boven het voeren van een goede en deugdelijke administratie, denk aan een bekende advocaat) het nemen van verkeerde beslissingen (dramatische overnames en fusies, boekhoudkundige trucjes, fraude, derivatenhandel) en afwijkend gedrag dat (een deel van) de medewerkers uiteindelijk als stuitend of in ieder geval onwenselijk beschouwt.

Voor tegenspraak is geen ruimte, veel sleutelmedewerkers verlaten de organisatie, de sfeer is om te snijden en de zonnekoning wordt een onbestuurbaar projectiel. Zijn de medewerkers eerst trots op de zonnekoning omdat hij de organisatie uit de problemen heeft gehaald of succesvol heeft gemaakt, later ontstaat een gevoel van schaamte en is men hem liever kwijt dan rijk.

 

 

Derde deel. Voor eerdere delen zie deze site.

Gedrag van de Zonnekoning (deel 2)

Het dodo effect

Over gedragsverandering in organisaties

Dit is het tweede deel van een serie van drie over de Zonnekoning in organisaties. De teksten zijn ontleend aan het boek Het dodo-effect. Het eerste deel kan je hier lezen.

Zoals gezegd: er is voor zonnekoningengedrag meer nodig dan afwijkend extravert gedrag. Dat gedrag is moeilijk te duiden, want zonnekoningen zijn meesters in window-dressing: ze leiden een soort dubbelleven. Vaak worden ze pas ontmaskerd na jaren van wan gedrag en kan het merendeel van zijn volgelingen nog steeds niet ge loven dat de manager van zijn geloof is gevallen. Wat zien we in de dagelijkse praktijk aan concrete voorbeelden die ons kunnen helpen bij het voortijdig duiden van dergelijk excessief gedrag, waardoor we het in de toekomst kunnen indammen? Een selectie van zeven veel voorkomende en zichtbare gedragingen:

Vacatures

Hoofd Management Support

Ben jij organisatiesensitief, flexibel en heb jij ervaring als leidinggevende? Lees dan snel verder! Bekijk alle vacatures

Advertorial

Gedrag van de Zonnekoning (deel 1)

Het dodo effect

Over gedragsverandering in organisaties

In de jaren negentig van de vorige eeuw stonden topmanagers in eens in het middelpunt van de publieke belangstelling. Ze sier den met grote regelmaat, vaak met een veel jongere partner, de co vers van de glamourbladen. De topmannen en -vrouwen van grote ondernemingen waren de nieuwe rocksterren. Wie een grote organisatie leidde, moest tenslotte wel over ongekende en bijzondere eigenschappen beschikken. De gezichten en namen van enkele top managers werden ‘merken’ of household names. Van praatprogramma tot quizshow – deze captains of industry waren niet meer weg te bran den van de buis. Sommige van hen gingen zich gedragen als zonnekoning en verloren stukje bij beetje het contact met de realiteit. Wat te doen als de baas zich steeds meer als zodanig gaat gedragen en opstellen? Hoe ontdek je dat iemand binnen de organisatie zonnekoningengedrag gaat vertonen?

 

Eerste deel uit een serie van 3 over de Zonnekoning en zijn/haar gedrag. Ontleend aan een hoofdstuk uit Het dodo-effect.