Tag: Kreta

Het labyrint van de ziel

Mocht je na mijn artikel op ManagementSite denken dat ik een hekel heb aan coaching, dan zie je dat verkeerd. Ik probeer echter altijd kritisch te blijven kijken naar ‘wat werkt wel, en wat werkt niet of maar beperkt’. Dat zal een eeuwige zoektocht blijven, maar wel noodzakelijk willen de vakgebieden coaching en management relevant blijven. Daarbij is ook sprake van ontwikkeling, wat vroeger werkte, werkt nu vast niet meer. En omgekeerd. Vaak is echter door de bomen het bos niet meer te zien, de ene ontwikkeling is nog niet uitgebloeid of de volgende dient zich alweer aan.

Een van die ontwikkelingen is ‘wandelcoaching’ geweest, een van de verworvenheden van de Covid-19 periode. We spraken niet meer af binnen de kantoormuren, maar gingen als coach vaker en ‘veiliger’ de hort op. Waar we vroeger  meestal (en nee, zeker niet altijd)afspraken bij een brugrestaurant, een Van der Valk on the road, ergens bij een open haard of in de huiselijke sfeer, daar spraken we nu af om ‘ergens’ te gaan lopen. Vaak in de vrije natuur, ergens waar je ongestoord met elkaar van gedachten kan wisselen. Ik noemde het eerder al een verworvenheid en ik denk dat dit ook zo is, een van de weinige positieve ontwikkelingen die wij aan Covid te danken hebben.

Het wandelen met een coachee in de vrije natuur biedt naast de ruimte, de zuurstof (die ik zeker in zakelijke ruimten vaak benauwend vind), de ongedwongenheid vooral de mogelijkheid om gebruik te maken ván die natuur. Ik mag dan een stadsjongen zijn, de (her)ontdekking van de natuur tijdens Covid was voor mij zélf in ieder geval weer een openbaring. Zoals vaak leer je als coach onbewust soms meer over jezelf tijdens gesprekken dan als coachee! Al snel bleek mij dat de door mij gecoachten juist die link met de natuur, en de soms en met mate door mij gebruikte metaforen,  het meest op prijs stelden. Daarnaast, die metaforen bleven ook bijna per definitie het meest hangen, bleven hen het meeste bij. 

Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik in mijn laatste coachingsboek Het labyrint van de ziel veel gebruik maak van de natuur als metafoor. De protagonist is een manager op zoek naar nieuwe inzichten, naar nieuwe zingeving. Hij belandt op Kreta in een labyrint waar hij al wandelend allerlei magische figuren tegenkomt, zoals Goden, een sjamaan, een orakel een levensgenieter en zo meer. Deze helpen hem door middel van het stellen van goede (Socratische) vragen antwoorden of in ieder geval een richting te vinden op vele levensvragen. 

Zo bleek maar weer dat elk nadeel een voordeel kan hebben. We werden gedwongen ons heil elders (lees buiten kantoor en obligate ontmoet-plekken) te zoeken en kwamen daarbij uit waar we ooit vandaan kwamen: de natuur. Hoewel ik net als ieder ander ‘last’ van Covid heb gehad, beschouw ik de wandelsessies en het feit dat ik deze heb kunnen verwerken in mijn laatste publicatie als een groot geschenk uit deze periode. Ik zal in een latere post nog terugkomen op de (on)mogelijkheden van wandelcoaching. Want zoals bij alle methoden en technieken, het heeft zinnige en minder zinnige kanten.

Gyuri Vergouw

Het labyrint van de ziel is overal on- en offline in Nederland en Vlaanderen in de Nederlandstalige versie verkrijgbaar. De Engelse E-book versie is wereldwijd verkrijgbaar (onder de naam George Fargo!). De gedrukte Engelse versie verschijnt begin juni.

Zie bijvoorbeeld: Bol.com ; Amazon.com

Dit is deel 2 van Anders denken in de praktijk. Interview afgenomen door Jan van Galen, journalist en programmamaker, groot kenner van The Beatles en auteur van o.m. In bed met John en Yoko.

Alle managers, gevangen in de dagelijkse ratrace, moeten deze roman dus maar gaan lezen?

Toen ik eraan begon dacht ik vooral aan mannen tussen de 40 en de 60. Maar ik gaf het boek uiteindelijk ook aan een groep proeflezeressen in diezelfde leeftijdscategorie en juist hen sprak het enorm aan. Ze herkenden er blijkbaar hun eigen partner in! Het boek is geschikt voor managers, politici en andere carrièremakers, maar zeker ook voor al hun naasten.

Je grootste succes boekte je tot nu toe met De Strafschop, waarin je de niet-zo- vooruitstrevende voetbalwereld de les las. 20 jaar later word je bij grote wedstrijden door de media nog steeds geraadpleegd als Professor Penalty.

Ja, De Strafschop is inmiddels wel een klassieker te noemen, daar geef ik bijna 22 jaar na publicatie nog veel interviews en lezingen over. Niet alleen in Nederland overigens, het is echt wereldwijd gegaan. Het was anders denken zonder dat ik het toentertijd zelf nog besefte. Als econoom was ik redelijk goed in het vak statistiek. Als een soort van hobby bestudeerde is sportstatistieken, vooral uit het voetbal. Ik zag grote verschillen tussen bijvoorbeeld Duitsland en Tsjechië enerzijds en Nederland en Engeland anderzijds als het gaat om het scoren van penalty’s. Het verschil bedroeg echt tientallen procenten. Dat verklaar je niet met stress of angst van de spelers, daar moet een andere reden voor zijn. Duitsers of Tsjechen hebben toch ook stress als ze in een uitwedstrijd een penalty moeten nemen? Ik ben op onderzoek uitgegaan, bestudeerde honderden statistieken, las wetenschappelijke artikelen, sprak oud-voetballers als Jan Mulder en Hans van Breukelen. Ik wilde de vraag beantwoorden: kan je op strafschoppen trainen of niet, zelfs als je die onder grote druk moet nemen. Iedereen verklaarde mij bijna voor gek toen ik stelde dat dit juist een must is. Toen precies die Oranjespelers gingen missen van wie ik vooraf had gezegd dát ze zouden gaan missen, stond de wereldpers voor mijn deur.

Je bent ook voorzitter van De Melkweg. Wat doe je daar als andersdenkende?

Ik heb ongeveer 20 jaar ervaring als toezichthouder en bestuurder in de culturele sector, niet alleen bij de Melkweg maar ook als penningmeester bij Paradiso. Dat doe je onbezoldigd. Het is een erebaan, maar niet zonder verplichtingen. We hebben uiterst capabel management voor de dagelijkse gang van zaken en de strategiebepaling, als toezichthouder kijk je vooral naar de continuïteit op de lange termijn en het toezicht op de gang van zaken. Vergis je niet, een organisatie als de Melkweg krijgt maar beperkt subsidie, ongeveer 5 á 6% van de totale begroting. Ik zeg vaak schertsend dat we minder subsidie krijgen dan commerciële bedrijven als KLM, Shell of Booking.com. Dat vraagt ook om out-of-the-box-denken. Als wij ons zakelijk veilig voelen kunnen wij programmeren wat wij mooi en van belang vinden, al levert het nauwelijks geld op. Zo kunnen we kansen blijven bieden aan talentvolle artiesten, die vaak enkele jaren later voor grote zalen optreden. We blijven daardoor vooruitstrevend en talent krijgt bij ons volop de ruimte. Daar zijn wij voor.

Het labyrint van de ziel
Roman / Parabel
Gyuri Vergouw
Uitgeverij V/P
ISBN 978-90-805317-7-2
Prijs € 20,–
Verkrijgbaar bij alle on- en offline boekhandels aangesloten bij het Centraal Boekhuis. Er is ook een E-book beschikbaar, ook in het Engels onder de naam George Fargo.

Bijvoorbeeld bij Boom en Managementboek.