Al eerder is op deze site geschreven over het feit dat geluk meetbaar is en soms zelfs dat geluk maakbaar is. Aan het begin van het jaar wensen wij elkaar hopelijk allemaal weer een heel gelukkig 2010 toe. Maar hoe doe je dat, een gelukkig jaar krijgen? Krijg je geluk vanzelf in de schoot geworpen of heb je er ook zelf invloed op?
Het was tot voor zo’n 10 jaar geleden een doodzonde om je als econoom bezig te houden met zoiets basaals als geluk. Economen moesten zich richten op welvaart, niet op welzijn. Het is mij tijdens mijn economiestudie nog flink ingepeperd. Economie moest verklaren waarom mensen keuzes maakten, maar geen oordeel vellen over de keuzes zelf. Economie was geen wetenschap die vragen over geluk, ‘wellness’ of de ‘quality of life’ moest beantwoorden. Dat lijkt nu te veranderen. Meer welvaart heeft er de laatste tien jaar niet voor gezorgd dat mensen zich beter of gelukkiger zijn gaan voelen. En dus is de tijd aangebroken voor economen om zich ook met het geluksvraagstuk bezig te gaan houden. In ‘The Economist’ (dubbelnummer 23 dec – 5 jan) stonden hierover boeiende artikelen. Een korte weergave. (boekcover: auteur Maarten C. Berg)
Vandaag een mooi artikel in de Volkskrant onder de titel ‘Waarom bankiers geen sorry zeggen”. Op deze site is een tweetal artikelen met vergelijkbare strekking al in 2006 gepubliceerd. Vandaag en morgen hernieuwd geplaatst:
“De Ahold-rechtszaak maakt het opportuun over de bovenstaande vraag na te denken. Tijdens de verdediging lieten de voormalig topmannen hun krokodillentranen de vrije loop en verontschuldigden zich slechts deels. Het is ook niet altijd eenvoudig met verontschuldigingen te komen, want dat kan (juridisch) als schuldbekentenis worden gezien. In Amerika zijn er staten waar een verontschuldiging van een organisatie uit de gezondheidszorg als een bewijs van schuld en aansprakelijkheid wordt gezien. Weigeren je te verontschuldigen kan slim zijn, maar ook tot de ondergang leiden. Enkele tips.
Wat is nu ‘common knowledge’ binnen het management denken? Wat is nu totaal geaccepteerd, maar werd vijftig jaar geleden nog als totaal nieuw gezien? Het is tenslotte makkelijk alle management-theorieën en concepten op één hoop te gooien en alles maar af te doen als onzin. Dat zou het management denken in een hoek zetten waar het mijns inziens niet thuishoort. Wellicht de beste manier om het vraagstuk uit de titel te beantwoorden is door te kijken naar de verworvenheden van de afgelopen decennia. Een mooie opsomming vond ik in een necrologie van de grootse managementdenker van de vorige eeuw, Peter Drucker.
Durft u op feestjes en partijen nog uit te komen voor uw beroep of dagelijkse werkzaamheden? Of geeft u er een draai aan zodat u geen vervelende opmerkingen meer hoeft aan te horen? En bent u zelf trots op de producten en/of diensten van de organisatie waarvoor u werkt? De laatste tijd kom ik steeds meer mensen tegen die liever niet over hun werk praten en niet omdat ze dat normaliter niet leuk zouden vinden. En het zijn ook niet per se medewerkers van de belastingdienst, de politie, de jeugdbescherming of DE bank die liever over andere zaken praten! Ook bij veel medewerkers van andere organisaties ontbreekt de trots op het eindproduct, de organisatie, het management of de collega’s. Mogen en kunnen we in Nederland wel trots op iets zijn? En zo ja, helpt het organisaties als medewerkers trots zijn op hun werk? (Dit artikel is eerder geplaatst op 30 maart 2007 en was lange tijd een van de minst gelezen artikelen op deze site…totdat Rita Verdonk met Trots Op Nederland op de proppen kwam! )
Oud politici zijn populair als het om topbanen of commissariaten gaat. In een kort artikel op Planet Internet wordt op de nieuwe baan keuze van o.m. Tony Blair, adviseur bij JP Morgan Chase, en de rol van Wim Kok in het Nederlandse bedrijfsleven ingegaan. Managing director Schaap van headhunterbureau EWKP stelt daarin: “Banen zijn allemaal toneelstukjes’ en ‘Kok speelde toen een rol, net zoals hij dat nu doet. Waar het om gaat is dat hij een hele slimme vent is met een brede ervaring.” Spelen mensen in de zakenwereld of de (semi-)overheid toneel of zijn ze authentiek? En als ze acteren, doen ze dat dan ten bate van de organisatie of alleen ten bate van zichzelf. Hoe eerlijk, hoe authentiek zijn wij nog in ons dagelijks werk?
Authentiek zijn. Mensen bezielen. En als leidinggevende goed met jezelf en anderen omgaan. Dat is volgens Anselm Grün een vorm van spiritualiteit. De ‘monnik-manager’ van een benedictijner abdij in Duitsland tracht management, religie en spiritualiteit in harmonie te brengen in zijn boek ‘Spiritualiteit voor managers – leidinggeven vanuit waarden en deugden’. Een korte impressie van zijn boek.
Zingeving, plezier in werk, geloof en religie, spiritualiteit, alternatieve methoden en technieken; nieuwe onderwerpen die vanaf vandaag in de rubriek ‘zingeving’ aan de orde worden gesteld. De softe sector van de advisering en management is een onoverzichtelijk geheel van aanbieders en vragers naar oplossingen voor complexe, vaak individuele (levens-)vragen en vragen over het werkzame leven. Hoeveel managers kent u wel niet die gebruik maken van spirituele oplossingen voor concrete problemen? Liet Nina Brink niet al haar beslissingen voorafgaan door een advies van haar astroloog? Kent u wellicht een werkzoekende die eerst, door de overheid overigens gesubsidieerd, tarotkaarten legt voordat de dag wordt ingegaan? Of houd u het zelf liever bij het Enneagram? Met open vizier zal deze belangrijke markt worden betreden en zal getracht worden zin en onzin van elkaar te scheiden.
Afgelopen zaterdag stond in het Financieele Dagblad een artikel over de ontwikkelaar van de Blackberry, het zakelijke apparaatje waarmee je wereldwijd kunt internetten en e-mailen. Jim Balsillie, eigenaar en medebedenker van het management-speelgoedje, sprak enkele woorden die mij blijkbaar weer raakten en tot dit artikel aanleiding gaven. Je leest en hoort dit soort statements vaker, en in mijn ogen wordt de kern van de zaak er mee geraakt: “(..) de grootste succesfactor is toch wel de lol die we er aan beleven.” Grote ondernemers en managers spreken vaak dit soort volgende woorden uit: “ik heb er plezier in”, “het gaat om de lol”, “we lachen veel”. Hoe zit dat bij U op het werk?
