Al bijna een eeuw worden moderne managementmethoden op managers uitgestort. Van Frederick Winslow Taylor tot aan moderne goeroes als Covey, Morgan, Peters en Senge, to name but a few. Allemaal leuk en aardig, maar wat heeft dit eigenlijk opgeleverd? Vaak niet meer dan leesbare werkjes, die net zo goed onder de noemer science fiction verkocht hadden kunnen worden. Help! Managers, wat werkt nu echt?
Zijn management concepten te ver doorgeslagen richting modegevoeligheid en verliezen ze hierdoor niet juist aan kracht en geloofwaardigheid? Betekent dit dat concepten uit de gedachtewereld van goeroes, adviesbureaus of topondernemers per definitie waardeloos zijn? Of hebben deze ideeën en concepten toch meer waarde dan uit een wetenschappelijk analyse blijkt? In dit tweede artikel over managementconcepten komt een heel ander geluid aan bod, namelijk dat van de voorstanders van meer mode en minder wetenschap in de ontwikkeling van nieuwe management theorieën.
‘A lot of management theories are all wrong’. Het is geen uitspraak van een hedendaagse goeroe of gefrustreerde manager, maar een citaat uit een Business Week uit 1951. Is er sindsdien veel veranderd? Zijn management concepten wetenschappelijk serieus te nemen of is sprake van mode verschijnselen die even snel komen als gaan? Worden managers wel door management concepten geholpen? Hoe komen management concepten tot stand en moeten goeroes wetenschappelijk valide concepten uitdragen, of mogen ze net zo goed mode verschijnselen verkopen? ABN-Amro laat tenslotte niet voor niets een nep-goeroe rondrennen in de organisatie. Wat blijft na verloop van tijd van al die mooie concepten en ideeën over? Eerste artikel in een reeks van 5 over management modellen en -concepten.
