Tag: Verantwoordelijkheid

Over gedragsverandering in organisaties

De eerste twee delen uit deze serie over rouwverwerking in organisaties zijn enorm vaak doorgelinkt en gelezen. Dat geeft aan dat dit onderwerp leeft en dat managers en medewerkers naarstig op zoek zijn naar informatie over dit onderbelichte onderwerp. Met de serie wilde ik het onderwerp nieuw leven inblazen, al zijn er genoeg professionals die zich hier dagelijks mee bezig houden. Sommigen menen dat de vijf fasen van Kubler-Ross hun beste tijd hebben gehad. Wie behoefte heeft aan verdere verdieping in het onderwerp verwijs ik graag naar de gespecialiseerde literatuur hierover. Voor mij gaat het vooral over de rol die de manager zelf kan hebben bij het aan boord houden van de medewerkers die rouw aan het verwerken zijn. In dit laatste deel een voorbeeld hiervan en enkele do’s en don’ts.

Het faillissement van Imtech is uitgesproken. De directie wil niet doen aan zwartepieten (wie nog wel in deze tijd) en stelt dat we niet achteruit moeten kijken naar de fouten, maar naar de toekomt. Kortom, we moeten de koe niet in de kont kijken. Lekker makkelijk. Want die is er niet meer voor Imtech. Dit is ondernemen op andermans kosten zonder zelf verantwoordelijkheid te willen nemen. Aan de medewerkers heeft het niet gelegen, wellicht ook niet aan Gerard van der Aast en zijn management team, die een in essentie failliete boel overnamen na het vertrek van René van der Bruggen. Maar wie wil ondernemen zonder risico te lopen, moet Monopoly gaan spelen, geen directeur worden van een beursgenoteerd bedrijf. Waarom hebben topmanagers zoveel moeite met het zoeken naar oorzaken en naar het verantwoordelijk stellen voor miskleunen van managers? Men wil en verwacht zelf altijd ‘afspraak is afspraak’, verantwoordelijkheidsgevoel,  commitment en betrokkenheid van de medewerkers. Maar als het misgaat, is men verdwenen of gaat men met pensioen. Waarom doet dit gedrag mij zo denken aan Cees van der Hoeven en zijn ontluisterende rol bij Ahold of aan de LIBOR-affaire bij Rabo? Mijn motto als stadsjongen: je moet de koe in de kont en in de bek kijken!

De afgelopen weken was ik weer eens onaangenaam verrast door de berichtgeving over het ‘boekhoud’-schandaal van Ahold. Verhalen over commissarissen en bestuurders die verklaarden geen verstand van ‘boekhouden’ te hebben, of van de juridische consequenties van hun handelen of van ‘haute finance’. Met andere woorden, er werd minder op de kleintjes gelet dan je van de grootgrutter had mogen verwachten. Natuurlijk zit er ook een juridisch gedachte achter de uitspraken, want domheid is niet strafbaar. Geldt dit ook voor onwetendheid in de top van een bedrijf? Vreemd dat de ooit veel geroemde top van een multinational plots uit een groep mensen blijkt te bestaan, die nergens van af lijkt te weten.

Tijdens de vakantieperiode worden enkele classics uit het bestand van 1minutemanager herplaatst, te beginnen met deze van 12 april 2006.