(artikel eerder verschenen 30 mei 2006) In een eerder artikel is ingegaan op de vragen die gesteld kunnen worden om te kunnen beoordelen of en wanneer een verontschuldiging op zijn plaats is. Waaruit moet een verontschuldiging echter bestaan? En is een verontschuldiging wel altijd op zijn plaats? Een leider excuseert zich tenslotte niet zozeer alleen voor zijn eigen gedrag, maar ook voor dat van zijn medewerkers of landgenoten.
Vandaag een mooi artikel in de Volkskrant onder de titel ‘Waarom bankiers geen sorry zeggen”. Op deze site is een tweetal artikelen met vergelijkbare strekking al in 2006 gepubliceerd. Vandaag en morgen hernieuwd geplaatst:
“De Ahold-rechtszaak maakt het opportuun over de bovenstaande vraag na te denken. Tijdens de verdediging lieten de voormalig topmannen hun krokodillentranen de vrije loop en verontschuldigden zich slechts deels. Het is ook niet altijd eenvoudig met verontschuldigingen te komen, want dat kan (juridisch) als schuldbekentenis worden gezien. In Amerika zijn er staten waar een verontschuldiging van een organisatie uit de gezondheidszorg als een bewijs van schuld en aansprakelijkheid wordt gezien. Weigeren je te verontschuldigen kan slim zijn, maar ook tot de ondergang leiden. Enkele tips.
