Tag: Work-Life Balance

Het labyrint van de ziel

Mocht je na mijn artikel op ManagementSite denken dat ik een hekel heb aan coaching, dan zie je dat verkeerd. Ik probeer echter altijd kritisch te blijven kijken naar ‘wat werkt wel, en wat werkt niet of maar beperkt’. Dat zal een eeuwige zoektocht blijven, maar wel noodzakelijk willen de vakgebieden coaching en management relevant blijven. Daarbij is ook sprake van ontwikkeling, wat vroeger werkte, werkt nu vast niet meer. En omgekeerd. Vaak is echter door de bomen het bos niet meer te zien, de ene ontwikkeling is nog niet uitgebloeid of de volgende dient zich alweer aan.

Een van die ontwikkelingen is ‘wandelcoaching’ geweest, een van de verworvenheden van de Covid-19 periode. We spraken niet meer af binnen de kantoormuren, maar gingen als coach vaker en ‘veiliger’ de hort op. Waar we vroeger  meestal (en nee, zeker niet altijd)afspraken bij een brugrestaurant, een Van der Valk on the road, ergens bij een open haard of in de huiselijke sfeer, daar spraken we nu af om ‘ergens’ te gaan lopen. Vaak in de vrije natuur, ergens waar je ongestoord met elkaar van gedachten kan wisselen. Ik noemde het eerder al een verworvenheid en ik denk dat dit ook zo is, een van de weinige positieve ontwikkelingen die wij aan Covid te danken hebben.

Het wandelen met een coachee in de vrije natuur biedt naast de ruimte, de zuurstof (die ik zeker in zakelijke ruimten vaak benauwend vind), de ongedwongenheid vooral de mogelijkheid om gebruik te maken ván die natuur. Ik mag dan een stadsjongen zijn, de (her)ontdekking van de natuur tijdens Covid was voor mij zélf in ieder geval weer een openbaring. Zoals vaak leer je als coach onbewust soms meer over jezelf tijdens gesprekken dan als coachee! Al snel bleek mij dat de door mij gecoachten juist die link met de natuur, en de soms en met mate door mij gebruikte metaforen,  het meest op prijs stelden. Daarnaast, die metaforen bleven ook bijna per definitie het meest hangen, bleven hen het meeste bij. 

Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik in mijn laatste coachingsboek Het labyrint van de ziel veel gebruik maak van de natuur als metafoor. De protagonist is een manager op zoek naar nieuwe inzichten, naar nieuwe zingeving. Hij belandt op Kreta in een labyrint waar hij al wandelend allerlei magische figuren tegenkomt, zoals Goden, een sjamaan, een orakel een levensgenieter en zo meer. Deze helpen hem door middel van het stellen van goede (Socratische) vragen antwoorden of in ieder geval een richting te vinden op vele levensvragen. 

Zo bleek maar weer dat elk nadeel een voordeel kan hebben. We werden gedwongen ons heil elders (lees buiten kantoor en obligate ontmoet-plekken) te zoeken en kwamen daarbij uit waar we ooit vandaan kwamen: de natuur. Hoewel ik net als ieder ander ‘last’ van Covid heb gehad, beschouw ik de wandelsessies en het feit dat ik deze heb kunnen verwerken in mijn laatste publicatie als een groot geschenk uit deze periode. Ik zal in een latere post nog terugkomen op de (on)mogelijkheden van wandelcoaching. Want zoals bij alle methoden en technieken, het heeft zinnige en minder zinnige kanten.

Gyuri Vergouw

Het labyrint van de ziel is overal on- en offline in Nederland en Vlaanderen in de Nederlandstalige versie verkrijgbaar. De Engelse E-book versie is wereldwijd verkrijgbaar (onder de naam George Fargo!). De gedrukte Engelse versie verschijnt begin juni.

Zie bijvoorbeeld: Bol.com ; Amazon.com

Het labyrint van de ziel

Een zelfcoachingsboek of een magische roman. Wat is het nu? Wel, beide. Verpakt in een vlot lezende magische roman kan de lezer vele levenslessen ontdekken, waar hij of zij zelf mee aan de gang kan. Gebaseerd op jarenlange ervaring als (levens) coach heeft Gyuri Vergouw een vertelling geschreven die zowel sprankelend is als boeiende levenslessen bevat.

‘Met Het labyrint van de ziel’ steekt auteur Gyuri Vergouw Paulo Coelho (De alchemist) naar de kroon’
Gert Jan Jimmink, boekhandel Jimmink.

Het labyrint van de ziel

Een magische reis naar persoonlijke groei

Als Jason Leonard op een verlaten strand ontwaakt slaat de paniek bij hem toe. Is hij alles kwijtgeraakt, zal hij zijn geliefden ooit nog zien? Hij beseft dan niet dat hem een magische reis te wachten staat. In zijn zoektocht naar redding betreedt hij de vreemde en betoverende wereld van een labyrint, waar hij zijn leven en de wereld waarin hij leeft beter leert begrijpen.

Dankzij bezielende ontmoetingen met zeven mythische wezens leert hij voortdurende persoonlijke ontwikkeling als sleutel voor een gelukkig en vervuld leven te omarmen. Het labyrint van de ziel is een mythische vertelling die de lezer hoop en inspiratie biedt en inzicht geeft in de mogelijkheden om levensvragen zélf te beantwoorden.

Auteur Gyuri Vergouw wordt in zijn werk als coach en adviseur dagelijks geconfronteerd met complexe levensvragen van cliënten. In Het labyrint van de ziel heeft hij zijn kennis hiervan op inspirerende wijze verwerkt. ‘Je kunt de roman gewoon lezen als mooi verhaal, maar ook als een boek over persoonlijke ontwikkeling en groei’, aldus Vergouw, ‘Het is te lezen als ‘Bildungsroman’ of ‘Coming of age’-roman, maar dan omgekeerd. Het gaat er in ‘Het labyrint van de ziel’ namelijk niet om het leven van een jonge persoon op weg naar volwassenheid te beschrijven, maar precies het omgekeerde! Hoe kan een volwassen persoon, in dit geval Jason Leonard,  zijn jeugdig elan hervinden, zijn passie in werk en dagelijks leven behouden en zijn verbinding met zijn naasten en zijn omgeving versterken. De roman gaat in op vragen over work-life balance, moed, (zelf)vertrouwen, wilskracht en weerbaarheid in moeilijke tijden  en vele andere levensvragen die regelmatig in coaching gesprekken naar boven komen.’

Het was tot voor zo’n 10 jaar geleden een doodzonde om je als econoom bezig te houden met zoiets basaals als geluk. Economen moesten zich richten op welvaart, niet op welzijn. Het is mij tijdens mijn economiestudie nog flink ingepeperd. Economie moest verklaren waarom mensen keuzes maakten, maar geen oordeel vellen over de keuzes zelf. Economie was geen wetenschap die vragen over geluk, ‘wellness’ of de ‘quality of life’ moest beantwoorden. Dat lijkt nu te veranderen. Meer welvaart heeft er de laatste tien jaar niet voor gezorgd dat mensen zich beter of gelukkiger zijn gaan voelen. En dus is de tijd aangebroken voor economen om zich ook met het geluksvraagstuk bezig te gaan houden. In ‘The Economist’ (dubbelnummer 23 dec – 5 jan) stonden hierover boeiende artikelen. Een korte weergave. (boekcover: auteur Maarten C. Berg)

Commitment, de belofte van betrokkenheid en bevlogenheid in organisaties. Vergouw

Voor veel mensen is de baan of het werk een extreem belangrijk onderdeel in hun leven. Ik zie ook dagelijks managers en medewerkers die veel betrokkenheid en bevlogenheid hebben bij de organisatie waarvoor en de collega’s waarmee men werkt. Men is trots op de diensten en producten of op de nieuwe acquisitie van het bedrijf. Ogen glunderen als ze over hun werk praten. We verwachten dat alle medewerkers die betrokkenheid hebben en tonen. In eerdere artikelen is al ingegaan op zaken als passie en commitment. Nu aandacht voor de betrokkenheid van medewerkers, met de merkwaardige eigenschap dat mijns inziens teveel ervan terugslaat op de ‘gever’.