Zaken doen in......Noord-Ierland

Heeft u behoefte aan een periode zonder Nederlanders? Dan moet u echt eens Noord-Ierland proberen. Ik hoor u denken...Noord-Ierland? Is het daar veilig dan? Nou, het is er in ieder geval niet minder onveilig dan in Amsterdam, China, Washington of op een Spaans strand. En Hollanders kom je er al helemaal niet tegen. Waar lukt dat nog in Europa? En...er liggen ook genoeg kansen voor ondernemers, want hoewel de tijd in sommige delen van het land stil lijkt te hebben gestaan, het is goed zichtbaar dat men snel de schade wil inhalen.Na zo'n veertig jaar bloederige strijd, waarbij zo'n 3000 mensen het leven lieten, is het nu een jaar geleden dat officieel de vrede werd getekend in Noord-Ierland. Het is onze eigen Willem III van Oranje die het protestantisme groot heeft gemaakt in Ulster, de Noordelijke provincies van het Ierse eiland (excl. Donegal). Het Calvinisme vierde hoogtij en de katholieken hebben het geweten.

Hoe veilig is Belfast, een stad die vroeger in een naam werd genoemd met Beiroet, Bagdad en Bogota, de zogenaamde 4 B's. Steden die je maar beter kon en kan vermijden, nu gelukkig met uitzondering van de eerstegenoemde. In Noord-Ierland is de vrede nu een jaar oud en een weg terug naar de oude tijden lijkt onmogelijk. Oude vijanden als de Sinn Fein en dominee Paisley vallen elkaar bijkans in de armen. Het maakt het voor de bevolking moeilijk te accepteren dat men, vooral door deze kemphanen, bijna 40 jaar lang in oorlogsgebied heeft geleefd. En waarvoor eigenlijk?

Met uitzondering van de wijken in Belfast waar de arbeidersbevolking van beide partijen naast elkaar woont, is in de hoofdstad van Noord-Ierland haast niets terug te zien van de strijd. Of zoals men zelf zegt 'The Troubles'. De blokkades van de Engelsen zijn weg en je kan je overal compleet vrij bewegen. Alleen in de echte strijd-zone voel je nog de spanningen. De muur tussen beide partijen bestaat nog steeds, en als je vanuit het protestantse deel naar het centrum wilt, besef dan goed dat je na zonsondergang niet meer terug kan. De hekken sluiten automatisch. Daarbij komt dat in deze arme wijken de strijd vervangen is door verdere armoede en drugs, zoals in alle steden ter wereld. In de rest van de stad merkte je hier overigens weinig van.

En Belfast laat wel degelijk zien dat er leven is na de dood. Men beweegt zich vrij en geniet ervan. Je kan je voorstellen hoe ouderen zich moeten voelen na veertig jaar ellende. Neem het Europa Hotel. Ooit met liefst 40 aanslagen het meest bestookte hotel ter wereld. Nu lijkt het een oase van rust te zijn, niet speciaal beveiligd. Net zo min als de rest van de stad.

Die stad kruipt gestaag uit haar rokende puinhopen. Er komen nieuwe hotelketens en zelden zoveel nieuwe koffie-tentjes gezien als in het centrum. Het is wellicht een goedkoop alternatief voor duurdere restaurants e.d., want die zijn er nog niet heel veel (en dus een kans!). Er is dus flink wat in te halen. In de kroeg zijn de mensen vrij en vrolijk, veel groepjes mannen en veel groepjes vrouwen, want je gaat blijkbaar toch vooral uit met je 'mates' of met een stag of hens party.

Is er geld? Nou, aanvankelijk dacht ik van wel. In de horeca werken veel Polen en andere Oost-europeanen, dus er is blijkbaar ander werk en geld genoeg. Ik heb namelijk echt nergens ter wereld zoveel nieuwe auto's zien rijden als in Noord-Ierland. Men heeft wellicht moeten wachten tot het veilig was, maar nu hebben ze ook echt toegeslagen. Het lijkt wel alsof geen auto, groot of klein, ouder is dan zo'n 4 a 5 jaar. Maar ja, dan rijd je de provincie in en dan zie je veel arme dorpen, waar nauwelijks voorzieningen (winkels) zijn en veel huizen te koop staan. Veel achterstallig onderhoud ook, de auto heeft het duidelijk gewonnen van huis en interieur. Het is wachten op een Noord-Ierse Jan des Bouvrie, de interieurs zijn naar onze maatstaven echt dramatisch.

Kortom, een land in transitie met mogelijkheden om dicht bij huis eens te kijken naar nieuwe kansen. Het toerisme staat in de kinderschoenen, er staan tal van interessante objecten (wel minder van kwaliteit dan in Ierland, overigens) te koop met achterstallig onderhoud (AkzoNobel; bouwbedrijven) en cultureel is het er erg arm. Op cultureel is er maar een sterk punt te noemen en dat is muziek. Van kroeg tot winkel: zelfs in het kleinste dorp draait de gemiddelde supermarkt de laatste hippe muziek tot aan rock van The Foo Fighters e.d. aan toe. Top! Voor de rest is het een en al armoede. In Belfast is nauwelijks een interessant museum te vinden. Je moet het doen met de herinnering aan de Titanic, die hier is gebouwd, maar ja, om nou trots te zijn op een schip dat tijdens haar eerste reis is vergaan?

Kansen? Zeeman, ga eens kijken in Londonderry en Belfast. Interieurverzorgers, van gordijnen tot verf tot noem maar op, het is er een grote woestenij! IKEA is al neergestreken, maar wat up-market mag ook wel gaan investeren. Horeca: nu is de tijd er naar toe te gaan. Meer binnenkort in deel II.